Lovetotravel
Oostenrijk Juli 2003
KAPRUN - We vertrokken 3 juli om 21.30 vanuit Utrecht naar Oostenrijk. Rond 8.00 uur kwamen we, in de stromende regen, aan in Kaprun, waar We bij de Tourist Information voor een Zimmer frei informeerden EISRIESENWELT - Eerst 20 minuutjes omhoog lopen, dan een duur (ong. 18 euro pp) kaartje kopen en een stuk met de kabelbaan omhoog. Hierna was het nog een klein half uurtje omhoog lopen naar de ingang De foldertjes hadden ons de indruk gegeven dat het heel spectaculair zou moeten zijn, dit vonden we wat tegen vallen De grot was verschrikkelijk toeristisch en lang niet zo mooi als in Slowakije. Zelf foto's maken in een grot blijft heel lastig De ingang van de ijsgrot was bij deze uitgeholde rots
De wandeling heen en weer naar de grot was wel de moeite waard We liepen (jammer genoeg met vele anderen) over een leuk paadje, met een mooi uitzicht op de omgeving Op de terugweg reden we met de auto langs deze burcht, jammer genoeg geen tijd meer op de burcht nog te bezoeken De meeste avonden kookten we zelf ergens een hapje eten Het is wat improviseren
Maar het is wel erg gezellig De afwas in het ijskoude rivierwater doen, werkt niet echt KRIMML - 5 juli gingen we een stukje rijden om de omgeving te verkennen, waarbij we o.a. over de Gerloss Hochalpenstrasse reden en langs de Krimml watervallen kwamen KITZSTEINHORN - 6 juli was onze eerste 'wandeldag'. We begonnen rustig aan, we gingen eerst met de kabelbaan omhoog naar het Alpincenter op 2452 meter Vanuit hier liepen we 2 met kleurtjes gemarkeerde routes
Het uitzicht was weer erg de moeite waard Uitzicht Uitzicht Uitzicht Hier liepen we door de eerste sneeuw van deze vakantie heen
Uitzicht. Daarna namen we de kabelbaan verder omhoog (kostte totaal € 21 pp!), naar de top van de Kitzsteinhorn op 3029 meter Op de top kan je een prachtig uitzicht op de omringende bergen hebben Wij zagen echter enkel mist Maar het was wel erg leuk om een wandeling door de sneeuw heen te maken KITZSTEINHORN - MAISKOGELBAHN - Voor 7 juli hadden we een pittige wandeling gepland. We namen de Maiskogel kabelbaan tot 1540 meter. Het eerste stuk wilde we via de 'moeilijke' route nemen, deze bleek wel erg moeilijk, het hele pad was weggespoeld en
Vanaf hier liepen we over de Drei-Wallner-Höhe via de Alexander-Enziger-Weg naar het Alpincenter De route naar het Alpincenter ging over de bergkammen heen Onderweg zagen we veel mooie bloemetjes Sommige stukjes waren best steil Over de bergkammen heen
Via de Arnoweg liepen we langs de Ederalmhut naar beneden. We kwamen uit bij Sigmund Thun Klamm, hier hadden we gehoopt de bus te kunnen nemen naar de parkeerplaats van de auto bij de kabelbaan, maar de laatste bus was net geweest, dus moesten we nog De totale wandeling was 20 kilometer, we stegen 852 meter en daalden 1563 meter, zie GPS gegevens Soms moest er een riviertje overgestoken worden (In dit geval om niet bange koeien te ontwijken) Eetplekje met een erg mooi uitzicht De schapen waren erg nieuwsgierig, en als er eten te halen viel absoluut niet bang
GROßGLOCKNER HOCHALPENSTRAßE - Op 8 juli reden we naar de Großglockner hochalpenstraße, een prachtige tolweg vol met prachtige uitzichts- en informatiepunten. Voor €35,- heb je een kaart waarmee je 30 dagen onbeperkt de tolstraat kan betreden en alle We reden eerst naar de Kaiser-Franz-Josef-Höhe op 2369 meter. Vanaf hier heb je een prachtig uitzicht op de Großglockner en de bergen die er omheen liggen Uitzicht op de Großglockner We zagen dat erin dit gebied nog veel meer mooie wandelingen gemaakt konden worden en besloten hier later deze week terug te komen Met een trekliftje kon je een klein stukje naar beneden richting de gletsjers, daarna moest de rest gewoon gelopen worden, via trappetjes (we hadden spijt dat we niet alles gewoon waren gaan lopen)
Het was een leuke ervaring om alvast even op een gletsjer te hebben gestaan, het was wel erg toeristisch We aten een patatje, onder het genot van het prachtige uitzicht op de Großglockner Samen op de foto voor Großglockner GROßGLOCKNER HOCHALPENSTRAßE - Op 10 juli reden we nogmaals naar de Großglockner hochalpenstraße. Na een leuke Zimmer Frei gevonden te hebben, maakten we nog een rondwandeling; de Gletscherweg Pasterze Een leuke rondwandeling van 3 uurtjes vanaf het Pasterzenhaus naar de Kaiser-Franz-Josef-Höhe en weer terug
Een leuke en mooie wandeling Onderweg zien we dit Murmeltier, een soort knaagdier Deze beestjes bleken niet zo heel bang te zijn, dus konden we, van boven van de brug af, ook van dichtbij een foto maken Het 'kerkje' dat naast het Pasterzenhaus stond In het Pasterzenhaus overnachten we weer voor € 15 pppn. en krijgen we weer iedere ochtend een lekker ontbijtje. We besluiten hier, de 3 nachten voor de beklimmingsweek nog te blijven
Voor 11 juli hadden we een lange wandeling gepland. Het eerste stuk (over 2 stuwdammen) hetzelfde als de route van gisteren, daarna een stuk flink klimmen, we hadden prachtig uitzicht op de gletsjers bij de Kaiser-Franz-Josef-Höhe Samen op de foto, op de weg omhoog, toen we over de bergrug heen waren ging de route met nog wat kleine stukjes stijgen en dalen richting de Salmhutte Vanaf de Salmhütte wilden we niet dezelfde weg teruglopen, we besloten eerst een extra stukje te lopen. Op deze weg zagen we een edelweiß bloemetje Het eerste stukje was even klimmen, via een best steil paadje van losse gruis Soms best even eng, maar wel heel erg mooi
Daarna moesten we een heel lang stuk afdalen (totaal 665 meter). Op de heen weg liepen we over de top van berg heen, terug liepen we om de berg heen We hadden op de kaart wel gezien dat dit ietsje om zo zijn, maar het stuk om de berg bleek langer en minder vlak te zijn dan we verwacht hadden Wel was de route erg mooi, na al die 'kalere' stukken was het erg leuk om door het bos heen te lopen, na 19.5 km en ± 7 uur te hebben gelopen kwamen we uiteindelijk weer terug aan in het Pasterzenhaus EDELWEIßSPITZE - Voor 12 juli hadden we weer een rustige dag gepland, we reden naar de Edelweißspitze (2562 meter) We probeerden daarna nog een stukje van een wandeling te maken, het eerste stuk ging over de top van een bergje heen
Uitzicht op de Großglockner hochalpenstraße Op sommige stukken was het pad zo slecht, dat we, na ongeveer een half uurtje, besloten weer rustig terug te lopen Op de terug weg maakten we nog een foto van deze bloemetjes Het Pasterzenhaus is een wat oudere woning, dus wat minder luxe, wat gehorig en best fris, maar het uitzicht vanuit de kamer is prachtig Iedere ochtend kregen we, in de 'huiskamer'(de enige ruimte met een grote stookkachel) van de bewoners een ontbijtje, 1 avond hebben we hier ook een spelletje gespeeld met de kinderen
13 juli reden we 's ochtends over de Hochalpenstraße naar Lienz, onderweg hadden we een mooi uitzicht op de Lienzer Dolomieten In lienz een lekkere Mac maaltijd genuttigd, waarna we doorreden naar Kals am Großglockner, de vertrekplaats van de Großglockner cursus KALS AM GROßGLOCKNER - De ontmoetingsplaats was bij het Lücknerhaus (om 15.00 uur), daar bleek dat er 2 groepen van 5 en 1 groep van 6 personen, met 3 gidsen tegelijk de cursus gingen doen Rond 16.15 vertrokken we met een groep van 16 Nederlanders de berg op, op de foto zie je het uitzicht op de Großglockner vanaf het Lucknerhaus In het begin van de wandeling zagen we deze Oostenrijkse mevrouw zitten
In ongeveer anderhalf uur liepen we naar de Glorerhütte toe, een makkelijke wandeling zeker omdat het grootste deel van de spullen met een kabelbaaan naar de Stüdlhütte werd gebracht We kregen netjes een lekkere drie gangen maaltijd geserveerd, daarna op tijd gaan slapen, met de hele groep in één grote slaapzaal Het uitzicht vanaf de Glorerhütte De volgende dag, 14 juli, weer een leuke en niet moeilijke wandeling, van zo'n 2,5 uur naar de Stüdlhütte toe Op deze route hadden we weer een prachtig uitzicht op de top van de Großglockner, die steeds een stukje dichterbij kwam
Uitzicht Uitzicht Uitzicht We liepen deze dag 5.64 km en stegen 278 meter Rond de middag kwamen we aan bij de Stüdlhütte. 's middags werden alle materialen uitgedeeld en oefenden we allerlei touw- en reddingstechnieken op het terrein bij de Stüdlhütte (zonder sneeuw dus). Wel verwarrend soms, want elke gids had zijn eigen
Op 15 juli eerst 's ochtends even kort wat theorie in het restaurant van de Stüdlhütte, daarna stond een flinke wandeling gepland. Eigenlijk stond die wandeling voor een dag later gepland, maar er was een kans dat het weer dan zou om slaan Rond 9.30 vertrokken we, met prachtig weer, richting de Romariswandkopf. Nu moesten we het lopen in een touwgroep voor het eerst echt in de sneeuw uitvoeren. Op deze manier werd het touw in gelijke stukken opgedeeld, waarna iedereen zich aan het touw Het was een erg zware wandeling best steil omhoog, door de diepe sneeuw heen, zeker omdat het tempo eigenlijk net te hoog lag en je daardoor vaak misstapt en bij iedere stap een halve stap terugglijd, op de foto een andere touwgroep Na het stuk omhoog door de sneeuw, kwamen we op deze bergrug uit Het uitzicht vanaf hier was prachtig. We liepen (in touwgroep) een stukje over de bergrug heen, dit was best eng, op een smalle kam over rotsblokken heen klimmen, met aan 2 kanten een steile afgrond
De gids van onze groep was erg gehaast, dus daar hadden we niet veel aan, dus probeerde iedereen elkaar zo goed mogelijk te begeleiden. Het was de bedoeling om over de bergrug naar de Romariswandkopf te lopen, maar hier was geen tijd meer voor (Niet Door nog niet eerder belopen diepe sneeuw daalden (gleden) we weer (in een zeer rap tempo) de berg af. Onder aan de berghelling zat een grote spleet bedekt door sneeuw (de gids wist precies waar hij de spleet moest zoeken), nadat de gids de spleet zichtbaar had gemaakt sprong hij hier als eerst over, daarna volgde de rest van de groep. Best spannend h Daarna liepen we weer rustig terug, Sylvia met hele natte voeten doordat de gamaschen niet goed dicht zaten en vol met sneeuw waren gekomen Na de wandeling deden we nog even een korte oefening om iemand in het echt uit een spleet te redden. Casper was het eerste slachtoffer dat naar beneden gleed
Hier was Casper bijna 'gered' Sylvia deed een eerste poging om een val van iemand te stoppen en hierna een reddingspoging uit te voeren Uitzicht op de Großglockner Na de reddingsoefeningen liepen we weer terug naar de Stüdlhütte. Deze dag liepen we 7.69 km en stegen we in totaal 753 meter Gletsjer
Samen op de foto in de sneeuw 16 juli was een hele oefendag gepland, na weer een kort stukje theorie in het restaurant, liepen we in touwgroepen (6 personen per groep, incl. gids) naar deze eerste oefenplek vol met prachtige gletsjers Uitzicht vanaf de eerste oefenplek Op de foto uitgerust met de complete (behalve pickel) klimuitrusting We begonnen met oefeningen om goed de stijgijzers te leren gebruiken, na een tijdje oefenen (eerst op kleine wandjes) lukte het uiteindelijke om deze verticale ijswand op te klimmen, op de foto Casper en Sylvia gezekerd met een touw en de gids die on
Sylvia boven aan de ijswand Hierna gingen we naar een nog hogere en moeilijkere wand toe, waar de gids eerst weer op de top een zekeringspunt maakte Op deze wand kregen we 2 pickels mee, op de foto Sylvia die nog maar een klein stukje te gaan heeft tot aan de top. Het is een enorm mooie en hele leuke ervaring om een keer zo een ijswand te beklimmen! De gids had op deze wand 2 routes uitgezet en Casper koos ervoor om de moeilijke route te nemen, met een klein stukje overhang Maar het lukte enkel de gids om de overhang over te komen en de top te bereiken
Op deze foto ziet de helling er wel erg hoog en steil uit Daarna liepen we naar een andere plek toe om nogmaals het redden van iemand uit een gletsjerspleet te oefenen, Sylvia liet zich als eerst in de spleet naar beneden zakken. Erg leuk om te zien hoe zo'n spleet er nu van binnen uitziet Na het opvangen van de val, ging Casper (de persoon direct achter het slachtoffer) aan de slag om een vast zekeringspunt te maken. Eerst met de pickel een groot en diep gat maken, daarna de pickel met een bandschlinge in het gat doen en bedekken met Dit was het uitzicht wat je had als je in de spleet hing, erg mooi Het uitzicht vanaf de 2e oefenplek
Daarna ging Sylvia (als 2e persoon achter het slachtoffer) de redding uitvoeren, eerst wachten tot de eerste persoon de vaste standplaats had gemaakt Casper hing in de spleet, wachtend op de redding Ondertussen maakte hij een aantal zelfportretten Na het leggen van allerlei knoopjes (oa zelfzekering), ging Sylvia naar de spleet toe om de redding te gaan doen Casper was best ver in de spleet gevallen en in je eentje iemand omhoog trekken is erg zwaar. Dit duurde wel erg lang dus kreeg ik hulp van 2 sterke mannen
Met deze hulp ging het omhoog trekken erg snel en was Casper vlot uit de spleet Nadat iedereen in de spleet was gesprongen en de 2 stappen van de reddingstechniek had geoefend liepen we terug naar de Stüdlhütte 17 juli zou de grote dag worden, de planning was eerst naar de Adlersruhe te lopen, daarna een korte pauze te houden en dan de topbeklimming te gaan doen Met zijn tweeën voor de Großglockner, het weer voor deze dag zag er nog prachtig uit Over deze grote sneeuwvlakte liepen we in touwgroep omhoog, richting de Adlersruhe. Best een pittige klim omhoog door de sneeuw heen en de berggids had het tempo er goed inzitten Na de sneeuw kwam een stuk rotsen waar we overheen moesten, Opeens begon het hier heel bewolkt te worden en dicht te trekken
Het laatste stukje naar de hut toe, ging via een vrij gemakkelijke klettersteig Na ongeveer 3 uurtjes lopen kwamen we aan bij de Erzherzog-Johannhütte, een hele simpele hut, zonder stromend water/elektriciteit Het weer was ondertussen helemaal omgeslagen en het was mistig en nat buiten, rond 15.00 werd besloten ivm het slechte weer vandaag niet meer naar de top te gaan (1 groep probeerde het nog wel maar kwam al snel weer terug). Dat werd dus een middag he Het uitzicht vanaf de hut op de top van de Großglockner. Er werd besloten de volgende ochtend vroeg de beklimming te gaan doen Rond zonsondergang, was de lucht buiten prachtig, jammer genoeg is het niet gelukt dit goed op de foto te krijgen
De grote dag werd dan nu 18 juli, we stonden om 3.30 uur op (na een onrustige nacht met snurkende Duitsers). Daarna alle spullen aantrekken, stijgijzers omdoen en om 4.30 gingen we op pad Het eerste stuk liepen we in touwgroep door de sneeuw heen. Al zigzaggend liepen we in een zeer rap tempo (de gids had haast) omhoog We vonden heel even tijd om een paar snelle foto's te maken van de prachtige zonsopgang Hele mooie foto's werden het niet, want de gids wilde weer snel verder lopen Na anderhalf uur lopen door de sneeuw, kwamen we rond 6.00 uur aan bij het rotsgedeelte, hier moesten de stijgijzers af en de pickels weg
Deze foto is erg donker, maar als je goed kijkt zie je de afgronden waar we langs moesten lopen. Sommige stukken waren heel steil en het was soms echt zoeken hoe je veilig omhoog kon klimmen Sylvia met de top van de Großglockner op de achtergrond, we liepen nog steeds in touwgroep, met de gids voorop die de hele groep steeds aan ijzeren palen zekerde Dit was een stuk omlaag, soms best eng en de zeer gehaaste gids (die na ons met nog een groep omhoog moest), maakte het er ook absoluut niet makkelijker op. Ook elkaar proberen te helpen met aanwijzingen vond de gids niet goed Via deze rotsen moesten we een weg omhoog naar de top toe zoeken, alle foto's werden stiekem snel tussendoor gemaakt Op het laatste stuk omhoog, maakten we een foto van de groep die na ons kwam, die bezig waren met het enge stuk naar beneden toe
Om 7.00 uur was het dan eindelijk zover, we hadden de top bereikt. Voor de topbeklimming waren de touwgroepjes wat kleiner, wij waren met zijn vieren incl. gids Met zijn tweeën op de foto op de top van de Großglockner Uitzicht vanaf de top van de Großglockner, gelukkig was het weer vandaag wel weer prachtig Uitzicht vanaf de top van de Großglockner Uitzicht vanaf de top van de Großglockner
Uitzicht vanaf de top van de Großglockner Uitzicht vanaf de top van de Großglockner Uitzicht vanaf de top van de Großglockner Uitzicht vanaf de top van de Großglockner Uitzicht vanaf de top van de Großglockner
Het kruis op de top van de Großglockner Sylvia bij het kruis, even voor 7.30 begonnen we weer aan de terugweg naar beneden, de gids had nu nog meer haast dan op de heenweg, dus het hele stuk afdalen over de rotsen was er geen tijd voor foto's. Casper moest voorop in de afdaling, de gids gi Na een ongeveer een uur door de rotsen afdalen, met soms best weer enge stukjes, moesten de stijgijzers weer aangedaan worden. We maakten nog even snel een foto van de andere groepen die omlaag klommen, heel veel stukken waren op de kont of languit o Nu het stuk afdalen door de sneeuw heen, op de foto is goed te zien hoe de route omhoog en omlaag zigzag door de sneeuw liep (Eigenlijk wilde de gids recht omlaag, maar Casper liep voorop en zag dit gelukkig niet zo zitten) Het eerste stukje door de sneeuw was even lastig, doordat dit ijzig en vrij steil was, daarna gingen we in een zeer snel (voor ons te snel) tempo weer verder door de sneeuw omlaag
Nog even op de foto voor de top van de Großglockner De 'route' die door de sneeuw heen omhoog loopt, het grootste gedeelte van de stijging gaat door de sneeuw heen Het laatste stuk hoefden we niet meer in touwgroep te lopen, toen konden we eindelijk ons eigen tempo aanhouden, wat iets rustiger was Toen hadden we eindelijk de tijd om ook te genieten, want dit hadden we, door de gehaaste gids, toch wel gemist op de beklimming en afdaling van de top Onder het genieten hadden we ook alle tijd om nog wat foto's te maken
Voor 10.00 uur waren we weer terug in de hut, waar we ontbeten. Onze gids ging direct met de tweede groep omhoog Later op de ochtend zagen we deze reddingshelikopter iemand van de berg afhalen, de heli kwam volgens de gidsen 3 a 4 keer per week mensen van de Großglockner afhalen. Gelukkig niet altijd met ernstige dingen, want ook met bijv. een flink verstuikte Uitzicht vanaf de Erzherzog-Johannhütte Rond de middag liepen we weer terug naar de Stüdlhütte, eerst weer een klein stukje klettersteig Nog een foto van de top van de Großglockner
De Großglockner De Großglockner Het eerste stukje 'holden' we met de groep mee Hierdoor liepen we bijna een grote groep steenbokken voorbij We keken rustig naar deze groep prachtige dieren, waarna we heel rustig op ons eigen tempo verder naar beneden liepen
We konden nu echt genieten van het prachtige uitzicht We hadden nu ook alle tijd om foto's te nemen van het uitzicht Rond 16.00 uur kwamen we bij het Lucknerhaus In het Lucknerhaus was nog een nacht in een slaapzaal geboekt, we informeerden direct of het mogelijk was de slaapzaal in een 2 persoonskamer over te boeken. Dit was voor 7 euro pp extra mogelijk, dus die keuze hadden we snel gemaakt 's avonds viel het avondeten hier wat tegen, terwijl we de hele week in alle berghutten heerlijk hadden gegeten, kreeg Casper hier als avondmaal een salade, dat was toch echt veel te weinig
Dit was de 2 persoonskamer, na een week in slaapzalen slapen, genoten we volop van ons eigen kamertje LEISACH - Na een lekker ontbijtje in het Lucknerhaus, reden we 19 juli richting de Lienzer Dolomieten. We vonden hier een leuke zimmer frei in Leisach, met weer een mooi uitzicht. Ook informeerden we bij de Tourist Information waar je in het weekend 's middags liepen we naar het wasserschaupfad galitzenklamm Op de foto lijkt het erg leuk met die houten stellages, maar het stuk op de foto was ook het enige stuk waar je kon lopen, dus binnen een uurtje waren we weer uitgekeken LIENZER DOLOMITEN - Op 20 juli (zondagochtend) reden we eerst naar een noodtandarts, voor een noodvulling in Caspers afgebroken kies (We hoefden hiervoor niets te betalen, enkel een bijdrage voor in de koffiepot)
Daarna reden we via de Dolomitenstrasse (natuurlijk weer een tolweg) naar de Lienzer Dolomieten, met de auto reden we tot net voor de Dolomitenhütte op 1620 meter (hier stopte de weg), hier begonnen we met de wandeling Onder de wandeling hadden we een prachtig uitzicht op de Dolomieten We liepen via de makkelijke route (gewoon een grote weg) naar de Karlsbaderhütte op 2260 meter We liepen langs deze waterplas vol kikkervisjes Uitzicht op de Dolomieten
Uitzicht op de Dolomieten Uitzicht op de Dolomieten Uitzicht op de Dolomieten Uitzicht bij de Karlsbaderhütte Vanaf de Karlsbaderhütte liepen we het eerste stuk via deze bergen (aan de andere kant van het dal) terug, we liepen nog een van de topjes van deze bergen op
Uitzicht op de Dolomieten Dit stuk van de wandeling ging over leuke paadjes heen Uitzicht op de Dolomieten Uitzicht vanaf het topje van één van de bergen, die we opgelopen waren Uitzicht vanaf het topje van één van de bergen, die we opgelopen waren
De terugweg liepen we via de 'moeilijkere' route, deze route liep over leuke paden door het bos heen. Dit liep veel leuker dan het grote brede pad van de heen weg HINTERBICHL - 21 juli reden we met de auto richting de Grossvenediger, naar Hinterbichl in Prägraten. We hadden een plaats gereserveerd in het Defreggerhaus, om de volgende dag vanuit hier onder begeleiding van een berggids de Grossvenediger te gaan Het kostte ons heel erg veel moeite om de auto te parkeren. Toen dit eindelijk gelukt was (rond 14.30) belden we een taxibusje om ons in een half uurtje naar de Johannishütte (op 2121 meter) toe te rijden. Vanaf hier moesten we zelf lopen naar het De Toen we de wandeling begonnen was de lucht nog redelijk helder, maar toen we rond de 2700 meter waren trok de lucht opeens helemaal dicht, in de stromende regen probeerden we zo snel mogelijk omhoog te lopen Toen het ook nog begon te onweren kwamen we toevallig deze grote steen tegen waar we een klein half uurtje onder schuilden
We moesten nog maar ongeveer 200 meter stijgen, maar vonden het te eng om met onweer zo hoog boven op een berg verder te lopen. Ook hadden we eigenlijk weinig zin meer om met alle natte spullen verder te gaan Dit was de steen waar we onder geschuild hadden We besloten dus weer terug te gaan lopen naar beneden toe Na een half uur naar beneden lopen begon de lucht toch weer wat op te klaren, dat hadden we niet meer verwacht. Maar we hadden toch geen spijt dat we met alle natte spullen teruggekeerd waren Na de stortbui waren kleine waterstroompjes veranderd in kleine snelstromende modderriviertjes. Rond 18.00 uur kwamen we weer terug bij de Johannishütte. Hier hadden we erg veel mazzel want het laatste taxibusje naar beneden stond er nog net, hier wa
In een halfuurtje reden we weer naar de plek toe waar de auto geparkeerd stond, hier was een klein riviertje in een snel stromende grote modderstroom veranderd GROßGLOCKNER HOCHALPENSTRAßE - We hadden de vakantie nu eigenlijk wel een beetje gezien en besloten heel langzaam op de terugweg te gaan. We reden terug naar de Großglockner hochalpenstraße, onderweg maakten we nog een foto van de Großglockner We besloten nog een keer naar het Pasterhaus toe te rijden, waar we eerst een simpele maar lekkere maaltijd aten, en daarna voor 1 nachtje bleven overnachten De volgende dag, 22 juli reden we rond 9.00 uur nog een keer naar de Kaiser-Franz-Josef-Höhe, hier maakten we nog een paar foto's van die indrukwekkende Großglockner Uitzicht vanaf de Kaiser-Franz-Josef-Höhe op de gletsjers
Uitzicht vanaf de Kaiser-Franz-Josef-Höhe Uitzicht vanaf de Kaiser-Franz-Josef-Höhe Uitzicht vanaf de Kaiser-Franz-Josef-Höhe Uitzicht vanaf de Kaiser-Franz-Josef-Höhe Uitzicht vanaf de Kaiser-Franz-Josef-Höhe
We liepen nog een stukje omhoog naar een uitzichttoren, maar die was nog gesloten, wel stond hier een verrekijker. Op deze foto, door de verrekijker heen genomen, is de route te zien zoals we deze naar boven toe zijn gelopen. Bijna onvoorstelbaar dat De Erzherzog-Johannhütte ook deze foto is door de verrekijker heen genomen Samen op de foto op de Kaiser-Franz-Josef-Höhe Binnen stond een maquette van de Großglockner, wij zijn via de 'groene route' omhoog lopen KRIMML - Hierna reden we nog even langs de Krimml watervallen, want deze hadden we nog niet van dichtbij gezien
Casper wilde even vanaf deze spekgladde rots de waterval van dichtbij op de foto zetten We liepen even een kort rondje langs deze waterval Best mooi, maar wel erg toeristisch Krimml waterval Na een uurtje rondlopen liepen we rond 15.00 uur weer terug naar de auto, waarna we aan de terug weg naar huis begonnen. Het eerste stuk ging over de Gerloßalpenstraße, met op een aantal punten een mooi uitzicht op de Krimml watervallen
Rond 16.30 stopten we nog een keer bij een restaurantje om even een ijsje te eten, rond 19.00 uur reden we langs een Mac Donalds voor het avondeten. Rond 1.00 uur kwamen we weer thuis