Dag 1 & 2        REISDAG & EISRIESENWELT

Na de diploma uitreiking van Casper vertrokken we 3 juli om 21.30 vanuit Utrecht naar Oostenrijk. Rond 8.00 uur kwamen we, in de stromende regen, aan in Kaprun. De planning was om te kamperen, maar daar hadden we weinig zin meer in, dus informeerden we bij de Tourist Information (I) voor een Zimmer Frei. Voor € 15 p.p. per nacht, sliepen we 6 nachten achterelkaar in dezelfde Zimmer Frei, met iedere ochtend een lekker ontbijtje. Na een paar uurtjes uitrusten van de reis reden we naar Eisriesenwelt. Bij  de I hadden we in een aantal folders gelezen dat dit erg mooi zo moeten zijn en we wilden deze dag toch nog iets doen. Best even zoeken, want als je binnendoor rijdt staat het niet aangegeven (vanaf de snelweg was het wel perfect aangegeven). Eerst 20 minuutjes omhoog lopen, dan een duur (± € 18 pp) kaartje kopen en een stuk met de kabelbaan omhoog. Daarna nog een klein half uurtje lopen tot de ingang van de ijsgrot, een leuke en mooie wandeling. De foldertjes hadden ons de indruk gegeven dat het heel spectaculair zou moeten zijn, dit vonden we wat tegen vallen. De grot was verschrikkelijk toeristisch en lang niet zo mooi als in Slowakije. Onderweg naar de ijsgrot reden we met de auto nog langs een burcht. Jammer genoeg geen tijd meer om hier nog langs te gaan.

 

Dag 3              RUSTDAG

5 juli gingen we een stukje rijden om de omgeving te verkennen, waarbij we o.a. over de Gerloss Hochalpenstrasse reden en langs de Krimml watervallen kwamen.

 

Dag 4               KITZSTEINHORN, ALPINCENTER EN TOP

6 juli was onze eerste 'wandeldag'. We begonnen rustig aan, we gingen eerst met de kabelbaan omhoog naar het Alpincenter op 2452 meter. Vanuit hier liepen we 2 met  kleurtjes gemarkeerde routes en liepen we door de eerste sneeuw van deze vakantie heen. Daarna namen we de kabelbaan verder omhoog (kostte totaal € 21 pp!), naar de top van de Kitzsteinhorn op 3029 meter. Jammer genoeg hadden we hier door alle wolken geen uitzicht op de omgeving, maar het was wel erg leuk om een wandeling door de sneeuw heen te maken.

 

Dag 5               KITZSTEINHORN, MAISKOGELBAHN

Voor 7 juli hadden we een pittige wandeling gepland. We namen de Maiskogel kabelbaan tot 1540 meter, vanaf hier liepen we over de Drei-Wallner-Höhe via de Alexander-Enziger-Weg naar het Alpincenter. Vanwaar we via de Arnoweg langs de Ederalmhut, naar beneden liepen. We kwamen uit bij Sigmund Thun Klamm, hier hadden we gehoopt de bus te kunnen nemen naar de parkeerplaats van de auto bij de kabelbaan, maar de laatste bus was net geweest, dus moesten we nog een heel vermoeiend en saai stuk terug lopen langs de weg.

De wandeling was 20 kilometer, we stegen 852 meter en daalde 1563 meter, zie GPS gegevens.

 

Dag 6 & 7        GROβGLOCKNER HOCHALPENSTRAβE & RUSTDAG

Op 8 juli reden we naar de Groβglockner hochalpenstraβe, een prachtige tolweg vol met prachtige uitzichts- en informatiepunten. Voor €35,- heb je een kaart waarmee je 30 dagen onbeperkt de tolstraat kan betreden en alle musea etc. op de route gratis kan bezichtigen. We reden eerst naar de Kaiser-Franz-Josef-Höhe op 2369 meter. Vanaf hier heb je een prachtig uitzicht op de Groβglockner en de bergen die er omheen liggen. Met een trekliftje kon je een klein stukje naar beneden richting de gletsjers, daarna moest de rest gewoon gelopen worden (we hadden spijt dat we niet alles gewoon waren gaan lopen). Het was een leuke ervaring om alvast even op een gletsjer te hebben gestaan.

We zagen dat erin dit gebied nog veel meer mooie wandelingen gemaakt konden worden en besloten hier later deze week terug te komen. Dag 7 hielden we een rustdag.

 

Dag 8               WANDELING NAAR DE KAISER-FRANZ-JOSEF-HÖHE

Op 10 juli reden we weer terug naar de Groβglockner hochalpenstraβe. We gaan eerst op zoek naar een Zimmer Frei, we komen uit bij het Pasterzenhaus. Dit is een wat oudere woning maar het uitzicht vanuit de kamer is prachtig. We overnachten hier weer voor € 15 pp pn. En krijgen weer iedere ochtend een lekker ontbijtje. We besluiten hier te blijven tot we aan de beklimmingsweek gaan beginnen. We besluiten ’s middags nog een wandeling te gaan maken: de Gletscherweg Pasterze. Een leuke rondwandeling van 3 uurtjes vanaf het Pasterzenhaus naar de Kaiser-Franz-Josef-Höhe en weer terug. De wandeling was 7.89 kilometer, we stegen 453 meter en daalde 453 meter.

 

Dag 9               WANDELING NAAR DE SALMHÜTTE

Voor 11 juli hadden we weer een lange wandeling gepland. Het eerste stuk (over 2 stuwdammen) hetzelfde als de route van gisteren, daarna een flink stuk klimmen tot 2500 meter (490 meter stijgen). Hierna een stuk vrij glooiend, langs de bergrug, naar de Salmhütte. Vanaf de Salmhütte wilden we niet dezelfde weg teruglopen, we besloten eerst een extra stukje te lopen. Op deze weg zagen we een edelweiβ bloemetje (niet op de foto gezet, we hadden verwacht nog wel een keer een mooiere tegen te komen, maar dit is niet meer gebeurd, jammer!) Daarna was het een klein stukje klimmen, via een best steil en eng paadje van los gruis. Daarna moesten we een heel lang stuk afdalen (totaal 665 meter). Op de heen weg liepen we over de top van berg heen, terug liepen we om de berg heen. We hadden op de kaart wel gezien dat dit ietsje om zo zijn, maar het stuk om de berg bleek langer en minder vlak te zijn dan we verwacht hadden. Wel was de route erg mooi, na al die 'kalere' stukken was het erg leuk om door het bos heen te lopen, na 19.5 km en ± 7 uur te hebben gelopen kwamen we uiteindelijk weer terug aan in het Pasterzenhaus. Het Pasterzenhaus was een wat oudere woning, dus wat minder luxe, wat gehorig en best fris, maar het uitzicht vanuit de kamer op de besneeuwde bergtoppen en gletsjers was prachtig. ’s avonds spelen we nog een leuk spelletje met de familie die in het huis woont. Iedere ochtend krijgen we een lekker ontbijtje in de 'huiskamer' (de enige ruimte met een grote stookkachel) van de bewoners.

 

Dag 10            EDELWEIßSPITZE

Voor 12 juli hadden we weer een rustige dag gepland, we reden naar de Edelweißspitze (2562 meter). We probeerden daarna nog een stukje van een wandeling te maken, het eerste stuk ging over een bergkam, we hadden uitzicht op de Großglockner hochalpenstraße. Maar op sommige stukken was het pad zo slecht dat we, na ongeveer een half uurtje, besloten weer rustig terug te lopen.

 

Dag 11            1^e DAG GROβGLOCKNER LUCKNERHAUS NAAR GLORERHÜTTE

13 juli reden we 's ochtends over de Hochalpenstraße naar Lienz, onderweg hadden we een mooi uitzicht op de Lienzer Dolomiten. In lienz een lekkere Mac maaltijd genuttigd, waarna we doorreden naar Kals am Großglockner, de vertrekplaats van de Großglockner cursus. De ontmoetingsplaats was bij het Lucknerhaus (om 15.00 uur), daar bleek dat er 2 groepen van 5 en 1 groep van 6 personen, met 3 gidsen tegelijk de cursus gingen doen. Rond 16.15 vertrokken we met een groep van 16 Nederlanders de berg op, dit was niet helemaal zoals we het ons voorgesteld hadden. In ongeveer anderhalf uur liepen we naar de Glorerhütte toe, daar kregen we netjes een lekkere drie gangen maaltijd geserveerd. Daarna op tijd gaan slapen, met de hele groep in één grote slaapzaal. We liepen deze dag 4.13 km en stegen 726 meter.

 

Dag 12            2^e DAG GROβGLOCKNER GLORERHÜTTE NAAR STÜDLHÜTTE

14 juli, weer een leuke en niet moeilijke wandeling, van zo'n 2,5 uur naar de Stüdlhütte toe. Op deze route hadden we weer een prachtig uitzicht op de top van de Großglockner, die steeds een stukje dichterbij kwam. Dit was een stuk van 5.64 km en 278 meter omhoog.

Rond de middag kwamen we aan bij de Stüdlhütte. 's middags werden alle materialen uitgedeeld en oefenden we allerlei touw- en reddingstechnieken op het terrein bij de Stüdlhütte (zonder sneeuw dus). Wel verwarrend soms, want elke gids had zijn eigen manieren, en die waren niet altijd gelijk aan hoe we het eerder geleerd hadden. ’s Avonds kregen we weer een lekker driegangen maal (voor het hoofdgerecht keuze uit pasta of kip met rijst, wat beide prima smaakte). Daarna weer een nacht op een grote slaapzaal, er snurkte niemand uit onze groep dus het sliep nog redelijk.

 

Dag 13            3^e DAG GROβGLOCKNER WANDELING ROMARISWANDKOPF

Op 15 juli na het ontbijt eerst 's ochtends even kort wat theorie in het restaurant van de Stüdlhütte, daarna stond een flinke wandeling gepland. Eigenlijk stond die wandeling voor een dag later gepland, maar er was een kans dat het weer dan zou om slaan. Rond 9.30 vertrokken we, met prachtig weer, richting de Romariswandkopf. Nu moesten we het lopen in een touwgroep voor het eerst echt in de sneeuw uitvoeren. Het was een erg zware wandeling best steil omhoog (zonder stijgijzers), door de diepe sneeuw heen, zeker omdat het tempo eigenlijk net te hoog lag en je daardoor vaak misstapt en bij iedere stap een halve stap terugglijd. Na het stuk omhoog door de sneeuw, kwamen we op een bergrug uit, het uitzicht vanaf hier was prachtig. We liepen in touwgroep een stukje over de bergrug heen, dit was best eng, op een smalle kam over rotsblokken heen klimmen, met aan 2 kanten een steile afgrond. De gids van onze groep was erg gehaast, dus daar hadden we niet veel aan, dus probeerde iedereen elkaar zo goed mogelijk te begeleiden. (Het was ook niet echt hoopgevend toen de gids zei dat dit nog niets was in vergelijking met de beklimming van de Großglockner.) Het was de bedoeling om over de bergrug naar de Romariswandkopf te lopen, maar hier was geen tijd meer voor. (Waren wij dan echt zo langzaam of klopte de planning toch niet zo goed?) Door nog niet eerder belopen diepe sneeuw daalde (gleden) we weer (in een zeer rap tempo) de berg af. Onder aan de berghelling zat een grote spleet bedekt door sneeuw (de gids wist precies waar hij de spleet moest zoeken), nadat de gids de spleet zichtbaar had gemaakt sprong hij hier als eerst over, daarna volgde de rest van de groep. Best spannend hoor over zo'n grote spleet heen springen. Daarna liepen we weer rustig terug, Sylvia met hele natte voeten doordat de gamaschen niet goed dicht zaten en vol met sneeuw waren gekomen. Na de wandeling deden we nog even een korte oefening om iemand in het echt uit een spleet te redden. Casper was het eerste slachtoffer dat naar beneden gleed, Sylvia deed een eerste poging om een val van iemand te stoppen en hierna een reddingspoging uit te voeren. Na de reddingsoefeningen liepen we weer terug naar de Stüdlhütte. Deze dag liepen we 7.69 km en stegen we in totaal 753 meter.

 

Dag 14            4^e DAG GROβGLOCKNER OEFENDAG

16 juli was een hele oefendag gepland, na weer een kort stukje theorie in het restaurant, liepen we in touwgroepen (6 personen per groep, incl. gids) naar deze eerste oefenplek vol met prachtige gletsjers. We begonnen met oefeningen om goed de stijgijzers te leren gebruiken, na een tijdje oefenen (eerst op kleine wandjes) lukte het uiteindelijke om een verticale ijswand op te klimmen. Hierna gingen we naar een nog hogere en moeilijkere wand toe, waar de gids eerst weer op de top een zekeringspunt maakte, zodat weer gezekerd geklommen kon worden, op deze wand met 2 pickels. De gids had op deze wand 2 routes uitgezet, Sylvia klom via de ‘makkelijke’ route en haalde de top, Casper koos ervoor om de moeilijke route te nemen, met een klein stukje overhang, die overhang kwam hij niet over, dat lukte alleen de gids. Het is een enorm mooie en hele leuke ervaring om een keer zo’n ijswand te beklimmen!

Daarna liepen we naar een andere plek toe om nogmaals het redden van iemand in een gletsjerspleet te oefenen, Sylvia liet zich als eerst in de spleet naar beneden zakken. Erg leuk om te zien hoe zo'n spleet er nu van binnen uitziet. Na het opvangen van de val, ging Casper (de persoon direct achter het slachtoffer) aan de slag om een vast zekeringspunt te maken. Eerst met de pickel een groot en diep gat maken, daarna de pickel met een bandschlinge in het gat doen en bedekken met sneeuw. Daarna hing Casper in de spleet en ging Sylvia (als 2e persoon achter het slachtoffer) de redding uitvoeren, nadat de eerste persoon de vaste standplaats had gemaakt. Casper was best ver in de spleet gevallen en in je eentje iemand omhoog trekken is erg zwaar. Dit duurde wel erg lang dus kreeg Sylvia hulp van 2 sterke mannen. Met deze hulp ging het omhoog trekken erg snel en was Casper vlot uit de spleet. Nadat iedereen in de spleet was gesprongen en de 2 stappen van de reddingstechniek had geoefend liepen we terug naar de Stüdlhütte, waar weer een heerlijke 3 gangen maaltijd werd geserveerd.

 

Dag 15            5^e DAG GROβGLOCKNER STÜDLHÜTTE NAAR ERZHERZOG-JOHANNHÜTTE

17 juli zou de grote dag worden, de planning was eerst naar de Adlersruhe te lopen, daarna een korte pauze te houden en dan de topbeklimming te gaan doen. Bij het vertrek zag het weer voor deze dag er nog prachtig uit. Over een grote sneeuwvlakte liepen we in touwgroep zigzaggend omhoog, richting de Adlersruhe. Best een pittige klim omhoog door de sneeuw heen en de berggids had het tempo er goed inzitten. Na de sneeuw kwam een stuk rotsen waar we overheen moesten. Opeens begon het hier heel bewolkt te worden en dicht te trekken. Het laatste stukje naar de hut toe, ging via een vrij gemakkelijke klettersteig. Na ongeveer 3 uurtjes lopen en 652 meter stijgen kwamen we aan bij de Erzherzog-Johannhütte, een heel simpele hut, zonder stromend water/elektriciteit. Het weer was ondertussen helemaal omgeslagen en het was mistig en nat buiten, rond 15.00 werd besloten ivm het slechte weer vandaag niet meer naar de top te gaan (1 groep probeerde het nog wel maar kwam al snel weer terug). Dat werd dus een middag heel erg vervelen. Er werd besloten de volgende ochtend vroeg de beklimming te gaan doen.

 

Dag 16            6^e DAG GROβGLOCKNER ERZHERZOG-JOHANNHÜTTE NAAR TOP GROβGLOCKNER NAAR LUCKNERHAUS

De grote dag werd dan nu 18 juli, we stonden om 3.30 uur op (na een onrustige nacht met snurkende Duitsers). Daarna alle spullen aantrekken, stijgijzers omdoen en om 4.30 gingen we op pad. Het eerste stuk liepen we in touwgroep door de sneeuw heen. Al zigzaggend liepen we in een zeer rap tempo (de gids had haast) omhoog. We vonden heel even tijd om een paar snelle foto's te maken van de prachtige zonsopgang. Na anderhalf uur lopen door de sneeuw, kwamen we rond 6.00 uur aan bij het rotsgedeelte, hier moesten de stijgijzers af en de pickels weg. Sommige stukken in de rotsen waren heel steil en het was soms echt zoeken hoe je veilig omhoog kon klimmen. Ook in de rotsen liepen we in touwgroep, met de gids voorop die de hele groep steeds aan ijzeren palen zekerde. Na een stuk klimmen kwam een eng stukje omlaag en de zeer gehaaste gids (die na ons met nog een groep omhoog moest), maakte het er ook absoluut niet makkelijker op. Ook elkaar proberen te helpen met aanwijzingen vond de gids niet goed. Om 7.00 uur was het dan eindelijk zover, we hadden de top bereikt, na 344 meter stijgen. Voor de topbeklimming waren de touwgroepjes wat kleiner, wij waren met zijn vieren incl. gids. Het uitzicht vanaf de top van de Großglockner was prachtig, gelukkig was het weer vandaag wel weer heel mooi. Even voor 7.30 begonnen we weer aan de terugweg naar beneden, de gids had nu nog meer haast dan op de heenweg, dus het hele stuk afdalen over de rotsen was er geen tijd voor foto's. Casper moest voorop in de afdaling, de gids ging achteraan zodat de groep steeds gezekerd was. Na een ongeveer een uur door de rotsen afdalen, met soms best weer enge stukjes, moesten de stijgijzers weer aangedaan worden. We maakten nog even snel een foto van de andere groepen die omlaag klommen, heel veel stukken waren op de kont of languit omgekeerd op je buik afdalen. Nu het stuk afdalen door de sneeuw heen, de route omhoog en omlaag liep zigzag door de sneeuw. Eigenlijk wilde de gids recht omlaag, maar Casper liep voorop en zag dit gelukkig niet zo zitten. Het eerste stukje door de sneeuw was even lastig, doordat dit ijzig en vrij steil was, daarna gingen we in een zeer snel tempo (voor ons eigenlijk te snel, omdat je geen tijd had om te genieten) weer verder door de sneeuw omlaag. Het laatste stuk hoefden we niet meer in touwgroep te lopen, toen konden we eindelijk ons eigen tempo aanhouden, wat iets rustiger was. Toen hadden we eindelijk de tijd om ook te genieten, want dit hadden we, door de gehaaste gids, toch wel gemist op de beklimming en afdaling van de top. Onder het genieten hadden we ook alle tijd om nog wat foto's te maken. Voor 10.00 uur waren we weer terug in de hut, waar we ontbeten. Onze gids ging direct met de tweede groep omhoog. Later op de ochtend zagen we een reddingshelikopter iemand van de berg afhalen, de heli kwam volgens de gidsen 3 a 4 keer per week mensen van de Großglockner afhalen. Gelukkig niet altijd met ernstige dingen, want ook met bijv. een flink verstuikte enkel kan je niet verder lopen. Rond de middag liepen we weer terug naar de Stüdlhütte, eerst weer een klein stukje klettersteig. Bij de Stüdlhütte hielde we een korte pauze om te wachten op de groep die als tweede naar de top was gegaan (die hadden de top echt in een recordtijd van ongeveer anderhalf uur beklommen).

Daarna daalden we verder af naar het Lucknerhaus, het eerste stukje 'holden' we met de groep mee, waardoor we bijna een grote groep steenbokken voorbij liepen. We keken rustig naar deze groep prachtige dieren, waarna we heel rustig op ons eigen tempo verder naar beneden liepen. We konden nu echt genieten van het prachtige uitzicht en hadden ook alle tijd om foto's te nemen van het uitzicht. Rond 16.00 uur, na 1534 meter te zijn gedaald en 8.42 km gelopen te hebben, kwamen we bij het Lucknerhaus aan, hier was nog een nacht in een slaapzaal geboekt, we informeerden direct of het mogelijk was de slaapzaal in een 2 persoonskamer over te boeken. Dit was voor 7 euro pp extra mogelijk, dus die keuze hadden we snel gemaakt. 's Avonds viel het avondeten hier wat tegen, terwijl we de hele week in alle berghutten heerlijk hadden gegeten, kreeg Casper hier als avondmaal een salade, dat was toch echt veel te weinig. Na een week in slaapzalen slapen, genoten we volop van ons eigen kamertje.

 

Dag 17            LEISACH

Na een lekker ontbijtje in het Lucknerhaus, reden we 19 juli richting de Lienzer Dolomiten. Bij de Tourist Information in Lienz informeerden we waar we terecht konden voor de beklimming van de Grossvenediger, we kregen een telefoonnummer van een berggidsen vereniging. In een telefooncel reserveerden we 2 plaatsen in een berghut op bijna 3000 meter, van waaruit we dan de volgende dag onder begeleiding de Grossvenediger zouden gaan beklimmen. Ook informeerden we bij de Tourist Information waar je in het weekend bij een tandarts terecht kon. We vonden hier een leuke zimmer frei in Leisach, met weer een mooi uitzicht. ’s Middags liepen we naar het wasserschaupfad galitzenklamm. Op de folders leek dit erg leuk met houten stellages, maar het stuk in de folder was ook het enige stuk waar je kon lopen, dus binnen een uurtje waren we weer uitgekeken.

 

 

Dag 18            LIENZER DOLOMITEN

Op 20 juli (zondagochtend) reden we eerst naar een noodtandarts, voor een noodvulling in Caspers afgebroken kies. We hoefden hiervoor niets te betalen, enkel een bijdrage voor in de koffiepot. Daarna reden we via de Dolomitenstrasse (natuurlijk weer een tolweg) naar de Lienzer Dolomiten, met de auto reden we tot net voor de Dolomitenhütte op 1620 meter (hier stopte de weg), hier begonnen we met de wandeling. Onder de wandeling hadden we een prachtig uitzicht op de Dolomiten. We liepen via de makkelijke route (gewoon een grote weg) naar de Karlsbaderhütte op 2260 meter. Vanaf de Karlsbaderhütte liepen we aan de andere kant van het dal terug, onderweg liepen we nog een stukje omhoog naar het 'topje' van één van de bergen, dit stuk van de wandeling ging over leuke paadjes heen. De terugweg liepen we via de 'moeilijkere' route, deze route liep over leuke paden door het bos heen. Dit liep veel leuker dan het grote brede pad van de heen weg.

 

Dag 19            GROSSVENEDIGER

21 juli reden we met de auto richting de Grossvenediger, naar Hinterbichl in Prägraten. We hadden een plaats gereserveerd in het Defreggerhaus, om de volgende dag vanuit hier onder begeleiding van een berggids de Grossvenediger te gaan beklimmen. Het kostte ons heel erg veel moeite om de auto te parkeren. Toen dit eindelijk gelukt was (rond 14.30) belden we een taxibusje om ons in een half uurtje naar de Johannishütte (op 2121 meter) toe te rijden. Vanaf hier moesten we zelf lopen naar het Defreggerhaus op 2962 meter. Toen we de wandeling begonnen was de lucht nog redelijk helder, maar toen we rond de 2700 meter waren trok de lucht opeens helemaal dicht, in de stromende regen probeerden we zo snel mogelijk omhoog te lopen. Toen het ook nog begon te onweren kwamen we toevallig een hele grote steen tegen waar we een klein half uurtje onder schuilden. We moesten nog maar ongeveer 200 meter stijgen, maar vonden het te eng om met onweer zo hoog boven op een berg verder te lopen. Ook hadden we eigenlijk weinig zin meer om verder te gaan. We besloten dus weer terug te gaan lopen naar beneden toe. Na een half uur naar beneden lopen begon de lucht toch weer wat op te klaren, dat hadden we niet meer verwacht. Maar we hadden toch niet echt spijt dat we teruggekeerd waren, rond 18.00 uur kwamen we weer terug bij de Johannishütte, zie GPS gegevens. Hier hadden we erg veel mazzel want het laatste taxibusje naar beneden stond er nog net, hier waren we wel heel erg blij mee! In een halfuurtje reden we weer naar de plek toe waar de auto geparkeerd stond, hier was een klein riviertje in een snel stromende grote modderstroom veranderd. We hadden de vakantie nu eigenlijk wel een beetje gezien en besloten heel langzaam op de terugweg te gaan. We reden terug naar de Großglockner hochalpenstraße en kwamen rond 20.00 uur aan in het Pasterzenhaus (hier waren ze erg benieuwd of we de top van de Großglockner gehaald hadden). We aten hier een simpele maar lekkere maaltijd en daarna over nachten we in het Pasterzenhaus.

 

Dag 20            KAISER-FRANZ-JOSEF-HÖHE EN KRIMML

De volgende dag, 22 juli reden we rond 9.00 uur nog een keer naar de Kaiser-Franz-Josef-Höhe, hier maakten we nog een paar foto's van die indrukwekkende Großglockner. We liepen nog een stukje omhoog naar een uitzichttoren, maar die was nog gesloten, wel stond hier een verrekijker. We maakten een aantal foto’s door de verrekijker heen, hierop is de route te zien zoals we deze naar boven toe zijn gelopen. Bijna onvoorstelbaar dat je hier een paar dagen geleden zelf zo liep. Hierna reden we nog even langs de Krimml watervallen, want deze hadden we nog niet van dichtbij gezien. We liepen even een kort rondje langs deze waterval, best mooi, maar wel erg toeristisch. Na een uurtje rondlopen liepen we rond 15.00 uur weer terug naar de auto, waarna we aan de terug weg naar huis begonnen. Het eerste stuk ging over de Gerloßalpenstraße, met op een aantal punten een mooi uitzicht op de Krimml watervallen. Rond 16.30 stopten we nog een keer bij een restaurantje om even een ijsje te eten, rond 19.00 uur reden we langs een Mac Donalds voor het avondeten. Rond 1.00 uur kwamen we weer thuis aan.