Dag 1 & 2 REISDAG & KAPRUN
Vrijdagnacht (25-06-2004) vertrokken we rond 2.30 uur richting Kaprun in Oostenrijk. Rond 12.30 uur kwamen we aan in Kaprun, redelijk door kunnen rijden af en toe wat vertraging door de drukte op de weg. Bij de Tourist Info, informeerden we naar het weer (de volgende dag zou heel mooi worden, daarna wisselvallig met kans op onweer) en naar een pension voor 1 overnachting. We kwamen terecht bij pension Heidi voor 23 euro pp incl. ontbijt. De rest van deze dag deden we het rustig aan. De auto mochten we voor de dagen dat we aan het trekken waren bij het pension laten staan. We besloten de volgende dag met de bus naar het Kitzsteinhorn kabelbaan station te gaan.
Dag 3 ALPINZENTRUM NAAR NIEDERNSILL
Zaterdagochtend (26-06) stonden we op tijd op om na een stevig ontbijt de bus van 8.30 uur te halen. Rond 9.00 uur namen we de kabelbaan omhoog naar het Alpinzentrum op 2452 meter. In de kabelbaan verbaasden we ons al over de vele sneeuw die er lag, zoveel sneeuw lag er toch niet toen we hier vorig jaar waren? Eenmaal aangekomen bij het Alpinzentrum konden we pas goed zien hoeveel sneeuw er nog lag, dat viel tegen! Vorig jaar lag op deze hoogte helemaal geen sneeuw en dit jaar werd er hier nog volop geskied. Bij de ‘ski’lift informeerden we over de wandelroutes, hier bleek al dat door de sneeuw sommige wandelroutes nog niet te belopen waren. Vorig jaar bleek een extreem warm jaar te zijn geweest met hierdoor extreem weinig sneeuw, dit jaar was het echter extreem nat en koud geweest en lag er dus nog extreem veel sneeuw. Hier hadden we natuurlijk geen rekening mee gehouden bij het plannen van de route. Door de sneeuw waren de route aanduidingen moeilijk te vinden dus probeerden we zelf door de sneeuw een pad omhoog te vinden. Dit bleek geen succes na bijna een uur lopen hadden we nog steeds de route niet gevonden en zakten we zover weg in de sneeuw, dat het eng werd. We zagen toen een andere groep lopen in de richting die wij ook uit wilden en besloten terug naar de skilift te lopen en vanaf hier het spoor van die groep te volgen. Naar beneden toe door de sneeuw gaat veel gemakkelijker dus we waren redelijk snel weer terug. Hier vonden we het spoor van de groep wat we volgden. Het volgen van het spoor ging redelijk gemakkelijk, de sneeuw was al ingezakt, waardoor we zelf niet continue wegzakten. Boven op een bergje haalden we de groep die we volgden in. Die waren uitgebreid pauze aan het houden (met een biertje erbij). Ondertussen hadden we besloten dat de planning om ruim 2 weken van hut naar hut te trekken echt niet haalbaar was, de planning moest aangepast worden. (De sneeuw maakte deze beslissing definitief, maar ook de zwaarte van de rugtas en de slechte weersvoorspelling speelde hierbij mee.) We besloten om achter de groep aan over een steile sneeuw helling naar beneden toe af te dalen. Het afdalen door de sneeuw heen ging heel gemakkelijk, maar omhoog zou deze helling door de sneeuw onmogelijk geweest zijn. Over een prachtige route daalden we, af en toe tussen de koeien door, verder af naar beneden toe. Helemaal uitgeput kwamen we rond 17.30 uur uiteindelijk aan in het dorpje Niedernsill. We besloten om hier vandaan een taxi te nemen terug naar Kaprun. Dit kostte ons 20 euro, na een welverdiende ijscoupe gingen we weer terug naar pension Heidi voor de overnachting, waar de eigenaar erg verrast was ons zo snel weer terug te zien.
Dag 4 GROβGLOCKNER HOCHALPENSTRAβE, EDELWEIβSPITZE
De volgende dag stonden we met verschrikkelijk veel spierpijn op, het was bewolkt dus we besloten vandaag met de auto de prachtige hochalpenstraβe over te rijden. We reden richting de Edelweiβspitze, waarna we het laatste stukje naar de top omhoog zijn gelopen. Vanaf de Edelweiβspitze genoten we weer van het uitzicht, ook hier lag veel meer sneeuw dan vorig jaar. Hierna reden we door naar de Kaiser Frans Jöseph Höhe, alwaar we ook weer genoten van het prachtige uitzicht. Terwijl we aan het afwachten waren of de top van de Groβglockner nog onbewolkt zou worden (wat die niet werd) zagen we ver weg 2 steenbokken. Een groepje mensen was bezig met het beklimmen van de top van de Groβglockner, ook hier lag veel meer sneeuw als vorig jaar. We besloten na het “Mac diner” door te rijden naar het Lucknerhaus om hier vandaan de volgende dag te gaan wandelen. Doordat we aan het eind van de middag waren mochten we zonder tol te betalen doorrijden, dat scheelde weer 8 euro. In het Lucknerhaus kostte de overnachting 27 euro pp. ’s Avonds planden we de route voor de volgende dag. We wilden via de Glorerhutte naar de Salmhutte toelopen om daar te overnachten en dan de volgende dag naar de Studlhutte toelopen, dan dezelfde dag of de volgende dag weer via de Glorerhutte terug naar het Lucknerhaus.
Dag 5 LUCKNERHAUS NAAR GLOCKNERBLICK
Na een lekker ontbijt begonnen we aan de stijging naar de Glorerhutte, een flinke klim omhoog over een erg gemakkelijk pad. Ook hier kwamen we al voor de Glorerhutte langs en over sneeuw heen. Bij de Glorerhutte dronken we wat en informeerden we hoe de route naar de Salmhutte toe was. Er waren 2 routes naar de Salmhutte en langere route waarbij je heen en terug langs de rivier ging en een meer directe route. Hoe de sneeuw op de routes was wisten ze niet waarschijnlijk was de langste route het makkelijkst. We hadden eigenlijk besloten dat we de kortste route wilden proberen, maar onderweg kwamen we erachter de afslag hiervoor gemist te hebben. Dan maar de lange route! Toen we even onderweg waren bedachten we dat we met deze route al een flink eind op weg waren richting het Pasterzenhaus op de hochalpenstraβe, we besloten de planning aan te passen en hierheen te lopen. Een prachtige route met prachtige uitzichten. Regelmatig liepen we door sneeuw velden heen, dit liep redelijk gemakkelijk doordat er al een heel spoor doorheen liep en je dus niet (ver) wegzakte. Toen kwam het punt dat we de rivier over moesten steken. De enige mogelijkheid hiervoor was een smalle wiebelende balk. Casper dacht deze wel over te kunnen lopen, maar eenmaal erop bleek die toch wel erg te wiebelen. Toen dus maar al zittend, stukje voor stukje erover heen, achteraf erg leuk! Onderweg moesten we even stoppen voor een helikopter die spullen kwam afleveren bij een huisje midden in de bergen. Het laatste stuk was gelijk aan de terugweg van de route die we vorig jaar gelopen hadden. We waren even vergeten dat het laatste stukje door het bos best nog even pittig was met aardige stukjes flink stijgen erin. Dat viel best wel weer even tegen. Veel tijd voor een rustige pauze wilden we niet nemen, want de wolken boven ons werden steeds dreigender en er was onweer voorspeld. Het laatste stuk was ondertussen erg saai, weer langs de 2 dammen (hadden we vorig al meerdere keren gelopen) en daarna nog het laatste stukje omhoog. Toen we bijna bij het Pasterzenhaus waren begon het te spetteren, toen we er waren was het aan het gieten. Jammer genoeg was het Pasterzenhaus gesloten, we hadden hier best weer een nachtje willen slapen! Bij het huis stond een busje, en deze man bood ons een korte lift aan naar het Glocknerblick, een heel klein stukje verderop, maar in de stortregen namen we dit aanbod heel graag aan. In het Glocknerhaus bleek een overnachting erg duur, 25 euro pp voor een kamer zonder douche/ toilet en zonder ontbijt. Maar ja het was rot weer, we waren moe en er was geen overvloed aan pensions om uit te kiezen. Na het avondeten, planden we dat we de volgende dag naar de Salmhutte toe wilden lopen en vanaf hier verder zouden kijken.
Dag 6 GLOCKNERBLICK NAAR LUCKNERHAUS
Nadat we een paar zelf meegenomen reepjes als ontbijt hadden gegeten begonnen we voor 9.00 uur te lopen richting de Salmhutte. Het eerste stuk was erg zwaar doordat we een flink stuk moesten stijgen. Ook op deze route moesten we regelmatig door de sneeuw heen, hier was dit soms best lastig doordat er geen goed voorgelopen pad was en sommige stukjes best ijzig waren. Ook waren sommige stukken door de sneeuw eng doordat ze op een best schuine helling lagen, hier kon je dus beter niet vallen. Soms was het even zoeken welke route het handigst was om zoveel mogelijk sneeuw te ontwijken. Het laatste stukje klimmen ging over rotsblokken heen, nog even vermoeiend en toen hadden we de ‘top’ (weer) bereikt. Hierna liep er een glooiend pad langs de bergrug, op zich liep dit gemakkelijk, soms waren stukjes van het pad nog bedekt met sneeuw. Dit was soms even lastig omdat de sneeuw vaak wegzakte en soms zakte je door de sneeuw heen in een gat omdat de sneeuw een soort brug over het pad heen was. Rond de middag kwamen we aan bij de Salmhutte, waar we lekker een soepje aten en wat dronken. Hier informeerden we naar de mogelijkheden om verder te lopen. We hadden graag naar de Studlhutte toe willen lopen, maar deze bleek door de sneeuw nog onbereikbaar te zijn, dit was te gevaarlijk. De enige mogelijkheid was dus gewoon weer terug naar de Glorerhutte. We twijfelden even of we in de Salmhutte zouden blijven voor een overnachting, of verder door zouden lopen. Maar het weer was prachtig en toen we hoorden dat de Glorerhutte maximaal maar 2 uur lopen zou zijn besloten we verder door te lopen. Dit keer liepen we wel via de korte route, hier lag wel veel meer sneeuw maar het was goed te doen. We hadden ook het geluk dat 2 mensen die eerst een tijdje achter ons hadden gelopen nu voor ons uit liepen en een mooi spoor door de sneeuw heen maakten. Toen we bijna bij de Glorerhutte waren zagen we waar de gisteren de splitsing van de 2 routes gemist hadden, stond gewoon aangegeven, waarschijnlijk waren we afgeleid door het dikke pak sneeuw. Het laatste stuk was enkel afdalen over een makkelijk pad, erg vermoeiend zo’n saai stuk. Zeker aangezien Casper last kreeg van een blaar op zijn voet en Sylvia heel erg pijn had in haar verbrande handen (slik nooit doxycycline als je in de bergen gaat wandelen, want dan verbrand je levend!!). We besloten naar Lienz terug te rijden om daar een pension te zoeken voor een overnachting. Onderweg naar Lienz kwamen we nog langs een mooie waterval, waar we even stopten om een foto te maken. Eerst reden we naar het pension waar we ook vorig jaar hadden overnacht maar ook deze bleek gesloten te zijn. (Voor 1 juli is er nog erg veel gesloten in Oostenrijk!) Na wat gezoek kwamen we terecht bij een ander pension in de buurt, wat iets groter maar ook duurder was. Wel erg makkelijk want dit pension had ook een simpel restaurantje waar we wat konden eten.
Dag 7 LIENZ
Helaas is het reisverslag vanaf hier niet meer zo uitgebreid. Dit kwam omdat we vlak na deze vakantie druk aan de slag zijn gegaan met de voorbereidingen voor de verbouwing van onze nieuwe woning. Hierdoor is dit gedeelte van het reisverslag pas in januari 2005 geschreven.
We reden met de auto naar de Lienzer Bergbahnen, aangekomen bij de eerste kabelbaan bleek je ook met de auto nog verder door te kunnen rijden, via leuke kleine slinger weggetjes. We reden dus nog een stuk door met de auto tot aan een andere kabelbaan. Bij deze kabelbaan konden we echt niet verder doorrijden met de auto. Vanaf dit punt moesten we nog een stukje lopen naar het punt waar we graag heen wilden (waar de eerste kabelbaan ook heen gegaan zou zijn). De wandeling ging omhoog via een leuk bos weggetje en door een klein dorpje vol vakantie woningen en loslopende koeien. Bij de kabelbaan aten we een ijsje en we besloten een retourtje omhoog en weer terug te nemen, zodat we zolang mogelijk te tijd hadden om boven op de berg een leuke wandeling te maken. De wandeling op de berg was erg mooi, een leuke route om te lopen met mooie uitzichten. Heel lui weer met de kabelbaan terug naar beneden (achteraf hadden we genoeg tijd gehad om te lopen, maar ja we hadden nu al kaartjes gekocht.) Daarna via de slingerwegen weer terug naar Lienz. We besloten bij de Tourist Information te informeren naar een Zimmer Frei of anders een Pension (altijd duurder dan een Zimmer Frei) in de buurt, omdat een goedkope overnachtingplaats hier niet zo makkelijk te vinden was. Na wat gebel naar verschillende Zimmer Frei’s bleek er uiteindelijk nog een kamertje vrij te zijn in een plaatsje vlakbij Lienz. Gelukkig hadden we de routeplanner, zodat we zonder problemen hierheen reden. Onderweg nog even gestopt bij een pizzeria en een supermarkt, zodat we op de kamer wat konden eten. De kamer was bij een vriendelijke oude dame, die hard werkte om hiermee nog een centje bij te verdienen en ze moest het helemaal alleen doen want haar man was opgenomen in het ziekenhuis. Het huis en de kamer waren keurig ouderwets ingericht. Mevrouw ging op bezoek bij haar man, dus we konden toen zonder problemen de pizza opeten. We besloten de volgende dag weer terug te rijden naar de Groβglockner hochalpenstraβe. Ondertussen waren we in de loop van deze week langzaam aan gaan twijfelen, of we echt ruim twee weken weg wilden blijven deze vakantie. De originele planning hadden we de eerste dag direct al compleet omgegooid, dus hiervoor hoefden we zolang niet te blijven. En op zich is Oostenrijk een prachtig land waar we nog vele prachtige wandeldagen in zouden kunnen plannen, maar op dit moment begon het door de aankoop van het nieuwe huis vlak voor de vakantie, toch wel erg te kriebelen om sneller terug naar huis te gaan.
Dag 8 GROβGLOCKNER HOCHALPENSTRAβE
Na een keurig verzorgd ontbijtje reden we terug over de Groβglockner hochalpenstraβe. We genoten nog even van de indrukwekkende uitzichten op deze prachtige weg. We verzamelden wat van de mooie stenen die langs de weg lagen, mooi voor in de nieuwe tuin. Ook reden we nog een keer naar de Kaiser Franz Jösef Höhe om daar nog een keer van het uitzicht te genieten. Ook de murmeltieren zijn hier altijd erg leuk om naar te kijken. We zagen dat het mogelijk was om vanaf hier nog een stuk te lopen, langs de berg. Dit hadden we nog niet eerder gedaan (nooit gezien/ misschien iets nieuws dat het zo duidelijk aangegeven is). Het was een leuke route, waarbij allemaal lange tunnels door de rotsige bergen heen gegraven waren en je van de ene in de andere tunnel liep. In de tunnels was op 1 plek bijv. een mineraal neergezet, geluiden te horen of informatie te lezen, erg toeristisch (maar dat was alles rond deze plek) maar erg leuk gedaan. Na 7 tunnels liepen we nog een stukje verder over een gewone wandelroute, het weer was ondertussen omgeslagen dus we besloten redelijk vlug weer via dezelfde weg terug te lopen. We besluiten deze avond vast een stukje terug te rijden, uiteindelijk rijden we tot Kaprun, waar we weer overnachten in pension Heidi.
Dag 9 MUSEUM, KRIMML WATERVALLEN EN GROT
Onderweg naar de Krimml watervallen, zien we bordjes staan van een museum, we besluiten hier eerst langs te gaan. Een leuk museumpje, buiten hebben ze in een aantal schuurtjes wat oude werktuigen, oude ingerichte kamertjes etc. staan (een soort openlucht museum in het klein), binnen een mooie verzameling stenen en mineralen maar ook allerlei andere verzamelingen en op zolder een werkende bijenkast waar je in kon kijken hoe de bijen honing maakten. Na het bezoek aan het museum reden we door naar de Krimml watervallen. Het weer was niet echt mooi maar het was droog en we besloten langs de waterval omhoog te lopen, leuk om te lopen, helaas wel wat saai over een geasfalteerd weggetje en natuurlijk waren we ook niet de enigen die hier liepen. Het laatste stuk omhoog begon het hard te regenen, maar voor zo’n kleine wandeling hadden we niets meegenomen, dus werden we lekker nat. Boven zat een klein etenstentje, binnen was alles dicht, dus moesten we buiten in de kou wat eten en schuilen tegen de regen. Het was erg druk onder het afdakje dus besloten we redelijk snel dan maar weer door de regen terug naar beneden te lopen, onderweg maakten we nog wat foto’s van de waterval. Beneden kochten we nog een stuk steen om mooi neer te kunnen zetten als souvenir. We stapten weer de auto in en reden weer in de richting van Nederland, waarbij we onderweg bordjes van een grot tegen kwamen. Leuk om nog eventjes te doen, het was best een grote grot, er was echter niet echt iets moois in te zien. We aten nog even iets in het restaurantje bij de grot. In de auto hadden we steeds goed het weerbericht voor de rest van de week geluisterd en dit beloofde niet veel goeds. We besloten nu definitief terug naar Nederland te rijden. We konden allebei zonder problemen dan weer eerder beginnen met werken, zodat we vakantiedagen overhielden voor de verbouwing straks. Onderweg stopten we een keer op nog wat stenen te verzamelen voor in de nieuwe tuin. Rustig aan reden we terug naar Nederland waar we laat in de avond aan kwamen. Best leuk om als je dan weer thuis bent de verbaasde (soms geschrokken) reacties van familie en collega’s te horen waarom je zo snel al weer terug bent.
Als we weer een keer naar Oostenrijk zouden gaan, zouden we dit zeker later in het seizoen doen, misschien rond september. Ook zouden we dan best nog een keer een langere trekking willen proberen, maar dan wel een echte huttentrektocht, dus zonder tent etc. in de rugzak mee te nemen, want dit is echt te zwaar gebleken.