Lovetotravel
Italië en Oostenrijk September 2010

 

Dag 1              Vrijdag 27 augustus 2010, Lelystad – Längenfeld (Oostenrijk)

We zetten de wekker ‘lekker’ vroeg, zodat we om 6.00 uur weg kunnen rijden en in 1 keer door kunnen rijden naar Oostenrijk. De planning is om tot aan ergens in Tirol te rijden, het rijdt overal lekker door en dit plan blijkt dus prima te

 

doen. Onderweg besluiten we naar Längenfeld te rijden, hier ligt een mooie korte klettersteig in de buurt, leuk om mee te beginnen hopen we, als het weer een beetje mee wil werken. Na 3 korte tussenstops onderweg komen we rond 15.30 aan in Längenfeld, we rijden vast richting de Lehner wasserfall klettersteig en zien Gasthof Oberried liggen. Keurige kamers voor €25 pp incl ontbijt, dus hier blijven we vannacht slapen. Onderweg veel regen gehad, maar hier schijnt nu het zonnetje en is het heerlijk, dus we maken nog even een leuke korte wandeling, helaas is het te laat om nu nog de klettersteig te doen. De wandeling loopt het eerste stuk richting de start van de klettersteig die we morgen willen gaan doen, daarna nog een stukje naar een mooi uitzichtpunt. Een leuke wandeling over glibberige rotsen (door de regen en het water dat door de wind van de waterval komt) en trappetjes. Het uitzichtpunt geeft een mooi zicht op de klettersteig route dwars over de rotswand heen, naar de top van de waterval, ziet er erg spannend en leuk uit, nu maar hopen dat het morgen niet de hele dag regent, want deze route willen we graag gaan klimmen. ’s Avonds eten we in het gasthof, voor €12 pp een lekker 3 gangen menu, moe maar voldaan duiken we lekker ons bed in.

 

Dag 2              Zaterdag 28 augustus 2010, Längenfeld – Fiave (Italië)

Als we opstaan is het bewolkt en het giet, aangezien het er niet naar uitziet dat dit op gaat klaren (en de weersvoorspelling in Nederland voorspelde ook niet veel goeds) besluiten we na het ontbijt richting Italië te rijden. We kiezen voor de toeristische route via de Timmelsjoch pas, in Oostenrijk is het erg bewolkt en zien we niets van het waarschijnlijk mooie uitzicht, de temperatuur is gedaald tot 5 graden. In Italië klaart het langzaam op, via een steile pas

dalen we af naar beneden, een mooie route. We rijden via mooie wegen, door bergachtig gebied vol wijngaarden richting Madonna di Campiglio, helaas wordt het weer steeds slechter. Madonna di Campiglio is een skigebied, vol grote hotels, helaas zijn de prijzen hier ook naar. Het geheel in combinatie met het rot weer spreekt ons onvoldoende aan om te blijven en we rijden verder richting het Garda meer. Onderweg rijden we langs Albergo Genzianella in Favio, hier mogen we voor € 60 in de laatste vrije kamer overnachten. Nadeel van Italië is dat je voor 19.00 uur vaak nergens terecht kan om te eten, in de buurt zit niets om te eten, dus wachten we op de kok in het restaurant waar we overnachten, die ons kan vertellen wat hij voor ons kan maken. We kiezen voor spaghetti bolognese en schweinkotelet met paddenstoelen, we mogen salade scheppen van een uitgebreid buffet, wat voor een grote groep met gasten klaar staat, de prijs blijft een verrassing voor morgen ochtend.

 

Dag 3              Zondag 29 augustus 2010, Fiave – Lago di Garda, via ferrata via dell’Amicizia

Stralend weer vandaag, perfect voor een leuke klettersteigroute bij het Gardameer. Eerst een lekker ontbijtje, daarna betalen (prijs is heel redelijk) en dan rijden we richting de haven van het Gardameer, waar de eerste klettersteig route ergens begint. We hebben geluk en vinden in een doodlopend straatje het enige nog vrije legale gratis parkeerplekje. We denken dat hier ook de start van de klettersteig is, maar dit blijkt een andere klettersteig te zijn, het blijkt 10 minuutjes lopen te zijn naar ons startpunt. De route begint op 78 meter hoogte en loopt eerst flink omhoog over een breed makkelijk pad naar ‘Bastione’, een mooi oud gebouw. Daarna via een rotsig wandelpad verder omhoog naar de Capanna hut op 560 meter, daarna nog een klein stukje gewoon lopen, dan het begin van de via dell Amicizia klettersteig, tijd om de gordel om te doen en de helm op. Het eerste stuk blijkt meer wandelen/ simpel rotsklimmen te zijn, geen echte klettersteig, maar wel een erg leuke route, steeds natuurlijk met een mooi uitzicht op het Gardameer. Dan de eerste echt klettersteig, een hele hoge ladder, het eerste stuk gaat makkelijk, het tweede stuk is de ladder echt verticaal en is dus wat zwaarder. Helaas mensen met wat meer haast vlak achter ons, klimt toch minder prettig. Daarna flink stijgen/ klimmen en af en toe klettersteigen tot de volgende ladder, een nog hogere ladder, hier is het ‘spitsuur’, na een pauze kunnen we rustig deze hoge ladder opgaan, erg leuk! Het laatste stuk lopen we ergens verkeerd, want we missen het laatste stukje klettersteigen/ laddertjes naar de top. Na een stuk stijgen over een glad bospad, komen we aan de andere kant van de top uit, gelukkig kunnen we via een leuke klettersteig (eigenlijk hadden we hier alleen naar beneden toe gekomen, maar dit kleine stukje is 2 kanten op goed te doen), omhoog naar de top van de Cima. Helaas missen we het laatste leuke stukje met laddertjes, maar het uitzicht vanaf de top is erg de moeite waard. Daarna de klettersteig weer naar beneden, een paar lastigere stukjes waar het even zoeken is waar je je voeten neer kunt zetten. Dan is het tijd voor de afdaling, we zijn ruim 1200 meter gestegen, moeten dus ook weer dit stuk afdalen, over een rotsig bospad. Tussendoor komen we nog 1 laddertje en wat ‘trapjes’ tegen, verder gewone afdaling, waarbij we het laatste stuk weer via de hut en Bastione lopen. Er staat 6 uur voor deze wandeling, we doen er, vooral door de drukte op sommige stukken ongeveer 7 uur over, een mooie lange dag. Aan het Garda meer halen we rond 17.30 een lekker ijsje, dat hebben we wel verdiend, vinden we zelf. Dan moeten we nog op zoek naar een slaapplaats voor vandaag, weinig zin in, maar ja dat hoort er ook bij. Na wat rond rijden vinden we gelukkig redelijk snel een leuk hotel net buiten het stadscentrum van Riva del Garda (Hotel Fontanella € 64), bij het hotel zit ook een pizzeria dus wat zouden wij vanavond gegeten hebben…?

 

 

Dag 4              Maandag 30 augustus 2010, Riva del Garda, via ferrata Rio Sallagoni

Het weer is twijfelachtig, dus na een lekker ontbijtje twijfelen we even wat we gaan doen. Als we richting het beginpunt van de klettersteig rijden begint het te regenen en besluiten we eerst even te gaan winkelen. Aan het eind van de ochtend klaart het helemaal op en met een heerlijk zonnetje rijden we naar de start van de via ferrata Rio Sallagoni, vlabij kasteel Drena bij Dro. Het eerste gedeelte van deze klettersteig door een kloof heen hebben we vorig jaar al een keer gedaan, aangezien deze klettersteig erg mooi, leuk en spannend was wilde we deze graag nog een keertje doen. Het is 10 minuutjes lopen vanaf de parkeerplaats naar het begin van de klettersteig in een kloof. Het eerste stukje is direct even inkomen, mede doordat de staalkabel niet meer helemaal strak hangt, daarna een leuk stukje met een beetje overhang, sommige stukjes vinden we best even lastig. Na de kloof is de eerste staalkabel brug helaas niet meer in gebruik, dus via een gewone wandelroute gaan we dit stukje omhoog. Het stukje klettersteig voor de tweede staalkabel brug, was de vorige keer buiten gebruik, dit was nu helemaal hersteld, en ook hier, mede doordat de rotsen glad waren, een uitdagend stukje klettersteig. De tweede brug is wel in gebruik, dus toch nog een leuk stukje over een staalkabel brug kunnen doen. De vorige keer zijn we hierna via een wandelpad richting het kasteel gelopen, maar de klettersteig bleek nog een stukje verder door de kloof heen te lopen, dit stukje was wel gedeeltelijk gezekerd met stapjes/pinnen maar zonder staalkabel. Best even wennen zonder de veiligheid/ extra steuntje van een staalkabel, zeker de gladde rotsen/ grote stappen zijn soms even lastig. Het is een erg mooi stuk, naar het einde van de kloof, wel oppassen voor natte voeten op de stukken waar het water dieper is. Na een ijsje rijden we terug naar het hotel, vanaf het hotel lopen we in een half uurtje naar het centrum van Riva del Garda. Nu we hier voor de tweede keer langere tijd zijn wordt het toch een keer tijd om hier even rond te lopen. Nooit gedacht dat de omgeving rond het Garda meer, zo leuk en actief zou zijn, wie weet wordt dit nog een van de favoriete Europa bestemmingen naast Oostenrijk… Het centrum van Riva del Garda is klein maar gezellig, met wat mooie oude gebouwen en een leuk clowns optreden, vooral langs het meer loopt het erg mooi. Na 1,5 uur hebben we het centrum gezien en eten we een hapje bij een bar, met uitzicht op het Gardameer. Daarna lopen we weer terug naar het hotel, waar we besluiten hier nog ene nachtje te blijven.

 

 

Dag 5              Dinsdag 31 augustus 2010, Riva del Garda, via ferrata Cima Rocca

Als we voor het ontbijt naar beneden lopen wordt ons verteld dat we niet langer kunnen blijven, de kamer is gisteren via internet vol geboekt. Er is een fout gemaakt onze boeking was niet in het systeem gezet, helaas komt er van hun kant geen reactie hoe dit nu op te lossen. Wij hebben weinig zin om te verhuizen en weer naar iets anders op zoek te gaan voor 1 nacht, dus uiteindelijk stel ik maar voor dat zij dan zorgen dat we terecht kunnen in een vergelijkbare, niet duurdere accommodatie in de buurt. Er wordt wat gebeld en uiteindelijk kunnen we een paar honderd meter verderop terecht bij hotel Ruby, een wat luxere accommodatie, maar wij betalen dan hetzelfde als in vorige accommodatie. Alles in pakken en snel weg, want we willen ook nog voldoende tijd hebben om te klettersteigen vandaag. De kamer blijkt nog schoongemaakt te worden, maar ze zijn op de hoogte en moeten gewoon vanmiddag terug komen. We rijden naar Biascesa voor de klettersteig die we vandaag willen gaan doen, hier hebben vorig jaar en simpele leuke klettersteig door tunneltjes gedaan, dit keer gaan we de Cimma Rocca (1089 m) doen. Het eerste stuk is een leuke wandeling door het bos heen, daarna omhoog meer rots klauteren dan echt klettersteigen, daarna weer gewoon lopen en dan begint een hele mooie klettersteig naar de top. De route is niet heel moeilijk, maar sommige stukjes zijn best even uitdagend, waardoor de route erg mooi en afwisselend is, met een mooi uitzicht op het Gardameer. Dan een stukje gewoon lopen naar beneden en dan nog een leuk stukje klettersteig langs een rotswand. Daarna lopen we via een breed rotsig bospad terug naar de parkeerplaats, onderweg terug naar het hotel besluiten we dat we het eerste stukje van de route door de kloof die we gisteren hebben gelopen, nog een keer willen doen. We rijden dus door naar de kloof, waar het eerste, leukste, gedeelte van de kloof nogmaals klimmen. We klimmen tot aan het einde van het eerste gedeelte van de kloof, daarna klimmen we een klein stukje terug om halverwege de kloof weer omhoog te gaan en van hieruit weer terug naar de parkeerplaats te rijden, ook aan het eind van de middag is het nog erg druk bij deze leuke klettersteig. Bij het hotel krijgen we netjes de sleutel, direct betalen mag niet, met wat moeite willen ze de afgesproken prijs dan wel op een kladje zetten. ’s Avonds eten we lekker in het restaurant bij het hotel.

 

 

Dag 6              Woensdag 1 september 2010, Riva del Garda naar Avio, via ferrata Gerardo Sega

De volgende ochtend rekenen we na het ontbijt netjes de afgesproken prijs af en rijden we nog een stukje zuidelijker naar een andere klettersteig bij Avio. We parkeren de auto op een pas op 1200 meter hoogte, hier vandaan is het vooral afdalen naar de start van de klettersteig (dit is een iets ingekorte route, normaal ga je vanuit Avio een flink stuk omhoog, en moet je later ditzelfde stuk weer afdalen, dit gedeelte kunnen we nu over slaan). De afdaling gaat over een makkelijk breed bospad, dan komen we bij een kleine waterval uit, daarna gaat de route over een bospad omhoog/omlaag. Het is hier rustig en in de verte zien we nog net 2 berg hertachtigen voor ons weg vluchten. We gaan hier wat twijfelen, aangezien we niet zo slim zijn geweest en geen kaart/ gps hebben meegenomen, dus niet meer zeker weten of dit nog goed gaat. Naar ons idee gaan we teveel omhoog en hadden we al bij de start moeten zijn, het enige bordje dat we tegen komen, staat niets op. Sylvia gaat nog een stukje verder vooruit als ze daar nog steeds niet het begin ziet, besluiten we terug te gaan, willen het niet te laat maken want we moeten ook nog ergens een overnachtingsplaats zoeken. Echter op de terugweg komen we al snel andere mensen tegen die onderweg zijn naar de klettersteig en aangeven dat de start niet meer ver weg is, dus besluiten we toch weer richting de klettersteig te gaan lopen. Blijkt dat de start van de klettersteig 200 meter verder is dan dat Sylvia is gelopen, toch niet goed genoeg gekeken….Goed met een kleine vertraging zijn we dan nu toch op de start van de klettersteig, die met een laddertje begint. Het beginpunt ligt erg mooi in een enorme overhangende rotswand, de route loopt erg mooi langs de inham van deze rotswand. Sommige stukjes langs een staalkabel, andere stukjes gewoon lopend langs de rotswand. Onderweg omhoog komen we langs een aantal iets lastigere klettersteig passages, omhoog langs een rotsige wand, soms even zoeken waar je goed grip hebt. De ‘top’ bestaat uit een paar grote rotsblokken, met een staalkabel, met een mooi uitzicht, daarna gaat de route over in een gewoon wandelpad, waar vandaan we weer terug naar de parkeerplaats lopen. We stellen de routeplanner in naar Avio, dit blijkt een klein stadje te zijn waar de routeplanner geen overnachtingsmogelijkheden kent. Als we naar een andere plaats willen rijden, komen we langs Albergo Vignola, het is nog gesloten, op het bord hangt een telefoonnummer dat we bellen. In goed Engels, wordt ons verteld dat hij zijn zus direct langs stuurt zodat we de kamer kunnen bekijken. Het is allemaal net verbouwd dus ziet er keurig uit, eigenlijk vinden we 70 euro wat duur, maar we zijn al lang blij dat we niet verder hoeven te zoeken. Ook dit is Albergo en restaurant ineen, dus ook hier kunnen we weer lekker makkelijk een hapje eten.

 

 

Dag 7              Donderdag 2 september 2010, Avio via Falzarego pas naar Cortina d’ Ampazzo

Voor het ontbijt 2 versgebakken met vanille gevulde bladerdeeg broodjes met warme chocolademelk, lekker maar erg machtig. Daarna even snel wat drinken kopen en dan rijden we richting Cortina d’Ampazzo. Tot aan Bozano rijden we over de snel(tol)weg, daarna verder over mooie binnendoor passen. Waarschijnlijk rijden we een extra mooie binnendoor route doordat we geprogrammeerd hebben naar een klettersteig net voor het dorpje zelf. De natuur is hier prachtig, echt een mooi wandelgebied, helaas ook enorm toeristisch, en ook dit hele gebied is bekend skigebied, dus veel grote (dure..) hotels. Als we bijna bij de klettersteig zijn komen we langs een parkeerplaats op de Falzaregopas (2105m) waar we in eerste instantie alleen voor foto’s stoppen. Echter we vinden het hier zo mooi dat we besluiten een ‘korte’ wandeling hier te gaan maken We willen om een berg heen wandelen en dit blijkt iets verder dan gedacht, doordat er nergens bordjes met tijden/km staan, we hebben alleen de gps die een paar hoofdpaden aangeeft. Uiteindelijk maken we een prachtige afwisselende wandeling van bijna 5 uur door een prachtige omgeving. Het eerste stuk een klein stukje met een paar trappetjes, daarna afwisselend bospad, gras, rotspaden en kleine stukjes grote rotsblokken. Na deze wandeling hebben we vandaag geen tijd meer voor de geplande klettersteig. Nadeel van deze mooie wandeling is dat we ook nu weer aan het einde van de middag op zoek moeten naar een hotel of zo. We informeren bij een paar, eentje zegt geen

kamers te hebben, een ander hotel kost 140 euro per nacht excl. ontbijt (wel een hele mooie kamer wordt erbij gezegd….), dat beloofd weinig goeds. Net voordat we het stadcentrum in rijden stoppen we bij de 2 hotels Corona, het grootste hotel is 4 sterren, daarnaast het verouderde broertje met 2 sterren. Bij het 4 sterren hotel moeten we informeren voor het naastgelegen hotel, er loopt een keurig geklede meneer met ons mee om de kamer te laten zien. De inrichting is sterk verouderd (heeft ook wel wat…), verder is het netjes (wel een beetje fris), eigenlijk vinden we 80 euro echt te duur, maar hebben geen zin om verder te zoeken, we mogen dan wel ontbijten bij het 4 sterren hotel. In 5 minuutjes lopen we naar het centrum, waar een optocht is van oude hele dure auto’s (Ferrari, porsche’s ed), die de komende dagen door de bergen gaan rijden en hier lijken te beginnen op een blauwe loper, best leuk om even te kijken en een paar foto’s te maken. Het stadje ligt prachtig tussen de bergen, heeft een leuk kerkje en verder heel veel dure merkwinkels. Na even zoeken vinden we een simpele pizzeria, waar we natuurlijk weer pizza eten.

 

Dag 8              Vrijdag 3 september 2010, Cortina d’Ampazzo, via ferrate Lagazuoi

Het ontbijt in het 4 sterren hotel is niet luxer dan waar we eerder ontbeten hebben. We willen hier graag nog langer blijven, maar 80 euro vinden we echt te duur, dus Sylvia gaat even overleggen. Als we een 2e nacht blijven wordt de kamer 70 euro per nacht (klinkt aantrekkelijk voor een groepje fietsers die net uitcheckt bij het 4 sterren hotel…), dit vinden we redelijk genoeg om nog een nachtje te blijven. Voor vandaag was de weersvoorspelling niet al te best, helaas blijkt dit ook te kloppen want het in erg bewolkt, maar nog wel droog en geen ‘nood weer’ wolken. We rijden weer naar de Falzargo pas, een paar kilometer van waar we gisteren geparkeerd hebben. Hier ligt een A klettersteig van ruim 4 uur, dit is niet een echte klettersteig, meer een verleukte wandeling, af en toe gezekerd met staalkabel, waarbij gordel ed niet nodig zijn. Dit gebied ligt vol met tunnels en andere herinneringen aan WOI, al snel komen we bij de eerste korte tunnel aan. Daarna volgt een hele lange tunnel, de tunnel stijgt flink, via rotsachtige trappetjes met houten balken en een staalkabel makkelijker gemaakt. Het is een lange klim, waarbij het hoofdlampje zeker nuttig is, af en toe met een uitzichtpunt of bepaalde ruimte (slaapruimte, machinekamer ed). De tunnel splitst in 2 richtingen, wij vinden het niet helemaal duidelijk waar we heen moeten, dus dat houd het spannend. Na nog verder stijgen in het donker komen we bij een uitgang, hier nog een tunnel maar die blijkt dood te lopen, via een staalkabel kunnen we verder omhoog langs de rotsen. Boven komt ook de kabelbaan aan en ligt een berghut waar we wat drinken en even afwachten wat het weer nu gaat doen, want ondertussen is het helemaal dicht getrokken. We vluchten even naar binnen voor een regenbui en twijfelen om de kabelbaan naar beneden te nemen, maar als de bewolking toch iets lijkt op te trekken besluiten we gewoon naar beneden te lopen. Eerst nog een klein stukje stijgen naar de echte top bij een kruis en daarna via een pad met veel steengruis en rotsjes naar beneden toe. Net voor een stukje klettersteig begint het weer te regenen, we zijn net bij ‘de postkamer’, hier schuilen we even. Deze tunnels lopen ook door, benieuwd of je zo ook helemaal naar boven/ beneden kan komen, waarschijnlijk vroeger in ieder geval wel. De lucht boven ons wordt steeds grijzer, maar als het iets droger wordt lopen we weer verder. Eerst een stukje over de rotsen heen, klein spannend stukje langs een staalkabel, met een stapje vlak langs de afgrond, daarna een stevige houten brug. Dan nog een stukje in de regen over een met boomstammen verstevigd stukje pad en daarna weer met af en toe een zonnetje het laatste gedeelte over een wandelpad. Door de ‘regenpauzes’ doen we zo’n 6 uur over deze route, geen probleem we hadden toch de tijd vandaag. Dan rijden we terug naar het hotel, Sylvia haalt wat boodschappen, het is erg druk in het centrum met mensen en met nog meer dure oude auto’s dan gisteren, die aan de rally meedoen.

 

Dag 9              Zaterdag 4 september 2010, Cortina d’Ampezzo, via ferrata Cascata Rio di Fanes

Veel laaghangende bewolking als we opstaan, eerst maar ontbijten dan kijken we verder. De weersvoorspelling is wisselvallig voor vandaag, we zien ook blauwe lucht dus besluiten nog een dagje hier te blijven en een klettersteig bij een waterval te gaan doen. We rijden naar het Fanes natuurpark, waar we de auto parkeren, hier beginnen we de route over een wandelpad langs de rivier. We blijken weer niet echt goed op te letten, want na een uurtje lopen vragen we ons af of de route aangepast is en de eerste klettersteig aangepast is naar een gewone wandeling, want we komen langs mooie net nieuwe bruggen over het water maar zien geen klettersteig. We lopen verder omhoog, grotendeels over een leuk bospad, naar het bovenste gedeelte van de waterval. Hier zien we wel direct de ingang van de klettersteig, die erg leuk onder de waterval doorloopt. Onder de waterval zijn een paar simpele greepjes waar je overheen moet klimmen, om naar de andere kant te komen, erg leuk! Daarna nog een leuk stukje klettersteig omhoog via rotsen en dan weer via een wandelpad richting het onderste gedeelte van de waterval, kijken of we het deel 1 van de klettersteig ook kunnen vinden. Op een picknickplek zien we mensen met klettersteigsetjes, hier moeten we dus zijn, we schuilen eerst even onder de bomen voor de regen. Ook hier gaat het eerste stukje onder de waterval door (dit keer geen klettersteig), daarna een stukje langs een kabel over wat gladde rotsen. Na een stukje gewoon lopen, begint een wat lastiger stukje omlaag via een rotswand, de omgeving hier is prachtig. Het laatste stukje klettersteig gaat weer omhoog, ook hier af en toe een lastiger stukje met grotere stappen. Daarna weer via een wandelpad naar beneden, het zonnetje schijnt ondertussen weer, dus we besluiten een extra rondje om een berg heen te maken. Een leuke boswandeling, waar we onderweg nog een hele mooie, beste grote slang tegen komen, die net langs het pad glijdt. Het weer/ de temperatuur waren vandaag echt wisselvallig, denk dat we wel 5 of 6 keer regen gehad hebben, tegen de tijd dat je denkt nu gaat het wel erg hard, ik trek een regenpak of zo aan, is er opeens een helder blauwe lucht en heerlijk zonnetje.

In 10 minuutjes rijden we weer terug naar het hotel waar we nog even het centrum in gaan. Ook vandaag weer gezellig druk in het centrum waar we weer wat boodschappen halen en wat kleding voor Casper kopen bij de Northface winkel. Vandaag ook dure nieuwe (top gear) auto’s op de blauwe loper, ook staan er twee mooie oude brandweerauto’s voor de kerk opgesteld. Ook rondom het centrum rijden/ staan opvallend veel dure auto’s, we hebben nog nooit ergens zoveel ferrari’s, porsches en andere bijzondere of duren merken gezien.

 

Dag 10              Zondag 5 september 2010, Cortina d’Ampezzo, Falzarego pas

Na het ontbijt rijden we weer naar dezelfde parkeerplaats als 2 dagen geleden, dit keer nemen we de kabelbaan omhoog want de geplande route is wat langer vandaag en het mooie eerste gedeelte hebben we al gelopen. Op de parkeerplaats valt wel al op dat het erg druk is (zelfs een paar grote touringcarbussen), hopen maar dat dit in de bergen een beetje verspreid. Eerst dalen we een stukje, dan een stuk (in de file…) omhoog lopen. Dan komen we bij een splitsing waar een hele populaire (lastige) klettersteig omhoog gaat, grote groepen gaan hier achter elkaar langs de kabels omhoog. Deze klettersteig vinden wij nog te lastig, gelukkig maar want in file klimmen hadden we toch niet gedaan. Dan lopen wij ene klein stukje terug naar de andere kant van de berg, waar de route naar ons startpunt loopt. Deze volgen we een stukje, maar uiteindelijk besluiten we niet verder te gaan. Ook hier is het vinden wij veel te druk, daarnaast vinden we de route niet prettig met heel veel los glad gruis wat op een steile helling lastig loopt als het pad steeds weg glijdt. We lopen terug en willen via een gewone wandelweg een rondje teruglopen, helaas blijkt deze route opeens helemaal weggespoeld te zijn. Er heeft een staalkabel gehangen maar deze is weg, er liggen allemaal oude balken langs het ‘pad’ en op een steile zandhelling lijkt er helemaal geen pad meer te zijn (en hier zien we ook geen andere mensen lopen…). Dus besluiten we maar weer terug te lopen, daarna steken we door naar de afdaling waar de 2 dagen geleden omhoog zijn gelopen. De omgeving en het weer zijn gelukkig prachtig, dus dit maakt het toch nog een mooie dag, maar in dit soort gebieden is het niet aan te raden op een zondag te gaan wandelen (veel te veel Italianen), we zijn in de bergen nog nooit zoveel mensen tegen gekomen onder een wandeling. We rijden een klein stukje verder naar de parkeerplaats van een andere klettersteig om nog een korte wandeling naar dit startpunt te maken. De wandeling loopt is door een bebost gebied heen, als het meer open wordt komen we een bergbokje tegen, dat mooi blijft poseren voor de foto. Daarna komen we op een open vlakte met mooie oude ruïnes en een prachtig uitzicht op de puntige bergen, een prachtig plekje. We lopen naar de start van de klettersteig waar we besluiten dat we deze toch wel erg steil en erg hoog vinden, dus voor morgen gaan we wat anders plannen.

 

Dag 11              Maandag 6 september 2010, Cortina d’Ampezzo via ferrata Sass de Rocia naar Corvara, via ferrata Grande Cirspitze

Het is bewolkt en naar ons idee hebben we de mooiste plekjes in dit gebied gezien, dus vandaag rijden we weer verder. De ruimte waar het pinautomaat van het hotel staat is afgesloten, dus moeten we eerst even pinnen in het centrum en kunnen we daarna afrekenen waarna we vriendelijk bedankt worden voor ons verblijf hier. We rijden een klein stukje terug in Italië richting de pas waarover we eerder deze week gereden zijn, door een ander prachtig gebied heen. Onderweg maken we een uitstapje naar een hele korte klettersteig in het kleine plaatsje Ronch, deze blijkt aan het einde van een leuk klein doodlopend berg weggetje te liggen, hier in ieder geval een keer geen andere toeristen. Het is een kwartiertje omhoog lopen naar de klettersteig, dan een halfuurtje heen en weer de klettersteig en dan weer terug lopen. De klettersteig is niet al te moeilijk, gaat via een kleine ladder, wat stalen beugels en 2 bruggetjes loopt de route omhoog, via de zelfde leuke route weer naar beneden. We rijden weer terug naar de hoofdweg en stellen de routeplanner in naar Wolkenstein, als we door Corvara rijden vinden we dit wel een leuk klein dorpje. We stoppen even en dit blijkt redelijk centraal te liggen voor het gebied waar wij een aantal routes in willen doen. We zien een 2 sterren pension (Garni manuela) liggen waar we stoppen, de nog nieuwe kamers zien er keurig uit (wij hebben zelfs een leuke kleine 2e verdieping met een bed) en kosten €56 per nacht incl ontbijt, eindelijk weer een leuk plekje voor een redelijke prijs gevonden. We hebben nog genoeg tijd en het weer is heerlijk en besluiten dus nog een korte route te gaan lopen naar de top van de grote Cirspitze. Eerst een kwartiertje rijden naar de Grödner Jochpas (2121 m), daar parkeren we (betaald) de auto. Het eerste half uur gaat via een steile gewone wandelweg grotendeels over gras, later wat meer rotsen. Dan begint de klettersteig, het is een redelijk simpele klettersteig die gedeeltelijk langs een staalkabel, maar ook via stukjes rotsklimmen zonder kabel naar de top leidt. Een erg leuke klettersteig met een prachtig uitzicht. Als we weer terug lopen begint het opeens helemaal dicht te trekken, gelukkig komen we droog beneden. Het pension ligt net buiten het stadscentrum in een straatje met 5 restaurants, een sportwinkel, een supermarkt en internetcafé. We eten bij een restaurant/pizzeria in de ijshockeyhal, helaas is het ‘gewone’ menu alleen voor de lunch, ’s avonds alleen …. pizza natuurlijk. Wel vriendelijke bediening, een lekkere pizza met een salade, ondertussen kijkend naar de ijshockey training (gaat er hard aan toe zeg) en luisterend naar een Nederlandse radiozender (er werkt geen Nederlands personeel, maar op deze zender wordt niet zoveel gepraat, dus vandaar…), wel leuk wat anders dan een gewoon restaurant. Op tv een Oostenrijkse zender, einde van de week zou het weer in Oostenrijk beter moeten worden, we hopen dat dit klopt, kunnen we het laatste weekje toch nog wat geplande routes in Oostenrijk doen.

 

Dag 12              Dinsdag 7 september 2010, Corvara

Vandaag een heerlijk uitgebreid ontbijt, dit pension wordt door een familie gerund en heeft de ‘Oostenrijkse’ sfeer en vriendelijkheid die ons aanspreekt. Helaas is het weer vandaag slecht bewolkt, regen en max 10 graden, erg jammer want dit is een prachtig wandel/ klettersteig gebied. We gaan een rondje rijden over een aantal passen in de omgeving en komen oa langs een groot stuwmeer op ruim 2000 m hoogte, het nadeel van het rondrijden door de bergen met slecht weer, is dat je alleen witte/ grijze wolken ziet in plaats van een mooi uitzicht. Het blijft grijs en regenachtig dus begin van de middag zijn we weer terug in het pension, dan maar een keer een rustdag. We lopen een rondje door het centrum, dit is natuurlijk gesloten om deze tijd, dus gaan we even bij een café zitten. Sylvia neemt een lekkere baileys ijscoupe en Casper een brochetta, met witte chocolademelk. Daarna een 2e rondje door het centrum, in de regen, nu de winkels wel geopend zijn. Casper koopt nog een zomerjas en shirt bij een sportwinkel, er is hier veel meer keuze dan in Nederland. Daarna halen we wat boodschappen en eten vruchtensalade, broodje worst en een soepje op de kamer. Voor morgen wordt nog veel meer regen voorspelt, een dagje is niet zo erg, maar geen idee nog wat we morgen gaan doen….

 

Dag 13              Woensdag 8 september 2010, Corvara

We besluiten nog een dagje te blijven, het pension bevalt goed, Corvara is een gezellig dorpje met vriendelijke mensen en in Oostenrijk is het weer ook niet beter. Voor de ochtend wordt er hier nog wat droger weer voorspelt in de middag veel meer regen en onweer. Na weer een lekker ontbijtje nemen we de skilift naar 2200 meter op de Boè berg. Als we vertrekken vanuit het pension is het nog droog, maar al snel begint het te regenen, in de regen gaan we met de lift omhoog. Ook boven regent het en staat er een koude wind, de bewolking hangt hoog dus we zien nog wel iets van het uitzicht. We lopen een stukje verder omhoog naar het Boè meer, dan gaat het nog harder regenen en wordt de koude wind sterker, we lopen terug naar het bergstation, hier is het lekker warm en drinken we een lekkere warme chocolademelk. De bewolking wordt steeds dichter tot dat we midden in de wolken lijken te zitten, buiten is de koude wind verder toegenomen, we besluiten weer naar beneden te gaan, het lijkt niet meer beter te worden vandaag….. Onderweg lijkt het opeens iets op te klaren, als we helemaal beneden zijn, is het opeens heerlijk weer (de berg waar wij waren is niet meer te zien, maar waarschijnlijk is het daar ook wel even opgeklaard…). Jammer dat we niet nog even langer gewacht hadden op de berg, aan de andere kant is het nu wel heerlijk om hier nog een leuke wandeling te maken. We zien bordjes richting de Pisciadu waterval, die we volgen, een leuke wandeling van ruim een uur over een makkelijke weg (ook een fittness parcours met oefenbordjes), leidt naar een picknickweide. Hier lopen we een klein stukje omhoog naar een kleine waterval, zitten nog 5 minuutjes in het zonnetje en zien de lucht daarna weer helemaal dicht trekken. Daarna lopen we weer terug, gelukkig blijft het droog tot dat we bijna bij een barretje zijn waar we een wat late warme lunch eten, Sylvia neemt een Bombardino toe (warme eierlikeur met rum en slagroom) erg lekker! De rest van de middag regent het, maar door de onverwachte opklaring hebben we toch nog een leuke wandeling kunnen maken in het zonnetje. De rest van de middag hebben we alle tijd om het reisverslag bij te werken en de foto’s uit te zoeken.

 

Dag 14              Donderdag 9 september 2010, Corvara naar Lienz (Oostenrijk)

Ook vandaag weer bewolkt en regen, dus na het ontbijt rijden we richting Lienz in Oostenrijk, hier willen we in de omgeving graag nog een aantal klettersteigen doen. We rijden eerst voorbij Lienz in de richting van een klettersteig bij Oberdraubug, onderweg komen we langs een pension waar we voor 60 euro kunnen overnachten. Daarna rijden we door naar de Koflwand klettersteig, deze blijkt te zijn afgesloten ivm steenslag gevaar. Daarna rijden we nog langs de Pirknerklamm en Galitzenklamm klettersteig, deze zijn wel gewoon geopend, maar het regent nog steeds en dat klimt niet prettig. We plannen de komende dagen, we bellen met de hut bij de Wilde Wasser klettersteig die we heel graag wilden doen, maar deze blijkt wegens onderhoud gesloten te zijn. Het weer wordt niet beter dan nog maar eens winkelen, dit keer bij de Intersport in Lienz, het wordt een dure winkelvakantie… Daarna eten we voor de verandering ‘aziatisch’, aziatische weken bij de Mac, dus loempia’s en een burger met sojasaus. Toch ons weer aardig weten te vermaken op een tweede regenachtige dag.

 

Dag 15              Vrijdag 10 september 2010, Lienz naar Strobl, Pirknerklamm en Galitzenklamm klettersteig

Na het ontbijt rijden we richting de Pirknerklamm, waar we de eerste klettersteig willen gaan doen, nog wat laaghangende bewolking boven deze kloof, maar dit lijkt te gaan optrekken. We zijn hier om 9.00 uur en lijken de eersten te zijn vandaag, hopelijk blijft het nog even rustig. Deze route door een kloof hadden we vorig jaar al een keer gedaan, maar was erg goed bevallen, dus deze wilden we heel graag nog een keer klimmen. Vooral in het eerste deel zitten een aantal lastiger/ pittige stukjes klimmen, over gladde rotsen, waar het soms echt even spannend is/ zoeken is naar grip/ de juiste route, ook de verschillende staalkabelbruggen zijn erg leuk en best spannend. Tussendoor de rivier oversteken, het water staat hier erg hoog, het lukt Casper om de rotsen veilig over te steken, Sylvia wil geen natte schoenen wagen en gaat op blote voeten door het ijskoude (br….) water heen. Daarna nog een laatste stukje naar de bovenkant van de kloof en door het bos terug naar de parkeerplaats, daar is het nu wat drukker met auto’s, wij zijn onderweg helemaal niemand tegen gekomen.

 

We rijden door naar de Galitzenklamm, het is redelijk opgeklaard, lijkt nog wel even droog te blijven, we nemen hier een ijsje. Ook deze kloof doen we voor de 2e keer, hier wel wat drukker maar vooral met mensen die gewoon door de kloof heen willen wandelen, de klettersteig is rustig. Ook deze kloof is een leuke op sommige stukjes spannende/ uitdagende route, voornamelijk het laatste gedeelte is op stukjes erg lastig, ook in deze route 2 leuke staalkabel bruggen. Als we de route geklommen hebben, is het ondertussen wat drukker geworden, er komen nog wat mensen na ons, erg leuk om even van bovenaf te kijken hoe zij de route klimmen. De klettersteig gaat nog verder omhoog, maar dit is een erg moeilijke route, wij vinden deze nog net even iets te lastig. Om 14.30 stappen we in de auto en via de Felbertauerntunnel rijden we omhoog richting Strobl an Wolfgangsee een klein stukje over de snelweg, het laatste stukje via een prachtige binnen doorroute naar de Postalm. We rijden een klein weggetje op richting waar een gasthaus staat aangegeven, helaas is het gasthaus wegens waterschade niet meer geopend. Dan rijden we een stukje terug naar een klein skigebied met een paar restaurants en 1 geopend pension, het is de ´3 sterren´ berghut Alpenrose, waar we zeer enthousiast met een schnapsse (borreltje) worden ontvangen, 70 euro per nacht voor een simpele kamer op een mooie locatie, we maken nog een wandeling over de weides. Daarna eet Casper een vers gemaakt kaas spatzle (gebakken deegwaren, een echte Oostenrijkse berghut specialiteit, lekker maar erg machtig), Sylvia een groot stuk cordon blue met bessenconfiture. Daarna de vraag of we nog wat ´zoets´ willen, we vragen of ze ijs hebben, maar de vriendelijke ober, die graag een praatje maakt bedoeld natuurlijk nog een schappse. Ijs hebben ze, natuurlijk krijgen we nu ook nog een 2e schnapsse… De borreltjes en ook het ijs krijgen we van het huis, dus de rekening valt erg mee, de ober is blij met de verdiende fooi.

 

 

Dag 16              Zaterdag 11 september 2010, Strobl naar Obertraun, via Köningssee naar Dienten an Hochkonig

Na een lekker ontbijtbuffet besluiten we de postalm klettersteig niet te doen, door het natte weer is de route erg modderig, we rijden door naar Obertraun waar we een leuke korte oefenklettersteig 2x klimmen. Daarna rijden we nog naar de Dachsteingrotten die hier vlakbij liggen, echter dit vinden we wel een hele dure toeristische attractie en we hebben niet het idee dat deze grotten nu ook echt heel mooi zijn, dus hier rijden we snel weer weg. We rijden door naar Schonau am Koningssee (in Duitsland), hier blijkt het niet mogelijk om plek te vinden om te overnachten, alles zit vol of heeft geen kamers voor 1 of 2 nachten. Het is een enorm toeristisch gebeuren hier, het zit helemaal vol met pensions/ hotels en toeristen (vooral veel Duitsers, blijkt dat dit de laatste week van de duitse zomervakantie is). We proberen het nog in het plaatsje verderop en nog wat verder weg, maar als we ook hier niets kunnen vinden houden we het hier voor gezien, we rijden terug naar Oostenrijk richting Dienten am Hochkonig, onderweg eten we een hapje van de Mac, want van dat gezoek krijg je trek. Dit blijkt een prima keuze te zijn, hier kunnen we wel direct terecht bij pension Mitterbergalm, voor 56 euro per nacht prachtig gelegen op de Dientenalm en een nette kamer.

 

Dag 17              Zondag 12 september 2010, Dienten am Hochkonig

Ook hier weer een lekker ontbijtje en het weer voor vandaag ziet er prachtig uit (ze hebben hier 3 weken slecht weer/ veel regen gehad). Om 9.00 uur lopen we direct vanuit het pension het wandelpad op, we lopen vandaag naar de voet van de Grandlspitz en de Koningsjodler, een prachtige wandeling met zo’n 800 hoogtemeters.

Het eerste gedeelte over gemakkelijke wandelpaden, het laatste stukje met wat meer rotsen af en toe wat klauteren en 2 kleine laddertjes. We willen een leuk rondje lopen (lijkt mogelijk op de gps), maar de route staat niet goed aangegeven en het ‘wandelpad’ wordt ook wel erg spannend en onduidelijk, dus besluiten we dezelfde weg terug te lopen. Even lastig want nu moeten we een groot rotsblok dat de weg versperde weer terug over, das even flink armkracht gebruiken. In de schaduw ligt op sommige plekken nog wat verse sneeuw, een paar dagen geleden heeft het hier al gesneeuwd. Door het bos heen zijn sommige stukjes erg modderig door de vele regen afgelopen weken, dus das even ‘soppen’/ goed uitkijken. We lopen nog even langs de kant van de berg waar we graag hadden willen afdalen, maar zien ook hier vandaag niet direct een mogelijkheid een rondwandeling te maken. De wandeling is afwisselend door bos, weides en rotsige bergen met steeds een prachtig uitzicht en perfect weer, een heerlijke dag dus! Om 17.30 zijn we weer terug bij het pension, waar gevraagd wordt of we vanavond wel wat komen eten, dat waren we inderdaad van plan. We eten lekker, Sylvia neemt een lekkere gulash met spatzel en sluiten deze dag af met een heerlijk ijsje!


 

Dag 18              Maandag 13 september 2010, Dienten am Hochkonig naar Griessenau

Tja vandaag helaas weer regen en de verwachting is niet dat dit beter wordt vandaag… We besluiten met de auto een stukje verder te gaan rijden naar St. Johann in Tirol, ook hier nog steeds regen en winkelen hebben we ook al genoeg gedaan deze vakantie. We rijden nog een stukje verder door naar Griessenau, dit kleine dorpje ligt net voor het Kaisergebirge. Het eerste pension waar we stoppen heeft geen kamers voor 1 nacht (er lijkt hier verder niemand te zijn), het 2e gasthof Griessenau, heeft wel een simpele, verouderde maar complete kamer voor € 46 per nacht, leuk gelegen met 2 mooie forellenkweekvijvers. Helaas nog steeds regen, Sylvia loopt een klein stukje, het gasthof ligt op een paar minuten van de ingang van de tolweg/ natuurpark van het Kaisergebirge. Nog een hele middag voor de internetpagina, erg handig de kleine computer mee, hier hoeven we thuis niet veel meer aan te doen. We eten lekker bij het gasthof, Casper eindelijk een keer gebakken kaas (stond eerder helaas nergens op de kaart) en Sylvia een schnitzel met champignons en weer een lekker ijsje toe.

 

Dag 19              Dinsdag 14 september 2010, Griessenau naar Längefeld, Stuibenfall klettersteig

Ook vandaag weer bewolkt, we besluiten via Innsbruck terug te rijden naar het gebied waar we deze vakantie begonnen zijn, hier zitten nog meerdere kortere klettersteigroutes, das handiger met wisselvallig slecht weer. Onderweg klaart het helemaal op, dus we rijden Inssbruck voorbij (dit was ons regen alternatief) en rijden door naar Umhausen, naar de Stuiben waterval. Rond 11.15 komen we hier aan, het begint weer dicht te trekken, maar het lijkt nog wel even droog te blijven, dus we gaan aan de route beginnen. Eerst een klein stukje via een breed pad omhoog, daarna het begin van de Stuibenfall klettersteig. Het eerste stukje is over een leuke hele wiebelige staalkabel brug, dan weer een stukje gewone boswandeling en dan de verdere klettersteig. Het eerste stukje is makkelijk, er zijn heel veel stalen stapjes in de rotsen gemaakt, dus je hebt overal goed grip, verder omhoog een aantal iets lastigere stukjes met een klein beetje ‘overhang’. Door de vele stapjes is deze prachtige route erg goed te doen. We klimmen steeds dichter naar de top van de waterval, boven aan de waterval hangt een tweede staalkabel brug over het laatste stukje van de waterval heen, erg leuk wel soms even erg nat! Langs de waterval loopt ook een gewoon wandelpad met uitzichtpunten, ook andere mensen maken foto’s van ons over het bruggetje heen. Voor onze film nog een keer extra over het bruggetje heen, daarna nog een klein laatste stukje omhoog klimmen en daarna lopen we 5 minuutjes naar een hut waar we apfelstrudel met ijs en slagroom eten (moet je toch ook gegeten hebben op vakantie in Oostenrijk…). Daarna lopen we via het gewone wandelpad naar beneden toe en maken we nog wat foto’s van de indrukwekkende waterval. Bijna beneden staat een ‘vers’ melk automaat, waar Sylvia een glaasje uitneemt, als we bijna bij de parkeerplaats zijn begint het te mot regenen. Het is 15 minuutjes rijden naar het pension waar we de eerste nacht geslapen hebben, dit beviel goed, dus rijden we weer naar gasthof Oberried. Ze hebben nog een kamer vrij, het weekend zitten ze wel vol maar dat duurt nog een paar nachtjes. ’s Avonds eten we weer lekker een drie gangen menu (we nemen weer half pension) in het gasthof.

 

 

Dag 20              Woensdag 15 september 2010, Längefeld, Lehner wasserfall klettersteig en kletterpark Pitztal

Het weer voor vandaag ziet er (als we niet naar de weersvoorspelling kijken…) goed uit, na het ontbijt beginnen we met de route bij de Lehner wasserfall vlakbij het gasthof, waar we aan het begin van de vakantie een leuke wandeling gemaakt hadden. Eerst weer een stukje over een bospad omhoog, over een grote wiebelige brug en dan het eerste stukje klettersteig, best even een lastig stukje rotsklimmen over een steile rots omhoog. Daarna over een rotswand heen soms steil en soms wat vlakker omhoog. Sommige stukjes zijn makkelijk met veel stapjes/ trappetjes andere stukjes even wat lastiger over de rots zelf heen, de zon breekt door en schijnt precies op het stuk waar wij aan het klimmen zijn, das weer net even te warm… Het is een leuke soms best uitdagende route om te klimmen, willen we zeker nog een keer doen! Via een steil bospad dalen we daarna weer af naar de parkeerplaats. Het weer is prachtig en we gokken om een stukje te rijden richting de Pitztaler gletscher (voorspelling hier was onweer…), de route er naar toe is in ieder geval al erg mooi om te rijden. Het eerste stuk gaat omhoog over een brede weg naar een hut, de bewolking neemt langzaam toe. Daarna blijkt weer dat routes vinden niet ons sterkste punt is… we lopen weer eens een keertje verkeerd, tot we van een stukje hoger duidelijk de juiste route zien lopen. Dus snel weer naar beneden, ondertussen genietend van de mooie omgeving en dan de juiste route richting de waterval waar verschillende klettersteigroutes vandaan lopen, van verschillende niveaus. Het is bewolkt maar lijkt nog wel even droog te blijven dus we gaan de Erlebnissteig route klimmen. Het eerste stukje klimt leuk over de rotsen heen, daarna een wiebelige staalkabelbrug over de waterval heen, altijd erg leuk! Daarna lopen we een van de routes omhoog naar een topje toe, een niet al te moeilijke leuke route, met een prachtig uitzicht. Daarna nemen we de makkelijke brede weg weer terug naar de hut toe terug, weer ruim een uur terug rijden, net even voor 6 uur zijn we mooi op tijd voor het eten terug bij het gasthof. Weer een lekker soepje vooraf, Casper spaghetti en Sylvia wild met deegbollen en een lekker ijsje na.

 

 

Dag 21              Donderdag 16 september 2010, Längefeld via Stubaital en Innsbruck naar Ehrwald

We willen graag nog een klettersteig doen bij de Stubaier gletsjer in de buurt, maar ook voor vandaag is de voorspelling wisselvallig. In Längefeld regent het in ieder geval als we weg rijden (anders hadden we de Lehner wasserfall route nog een keer willen doen). De route richting het Stubaital is prachtig, jammer dat het bewolkt is, anders was het nog mooier geweest. De routeplanner geeft wel een hele lange tijd aan tot de eindbestemming, dit blijkt te komen doordat de laatste 5 km over een leuk klein (wel geasfalteerd) weggetje heen lopen, het rijdt prachtig tussen de weides en de koeien door. Helaas is het ook hier nat en bewolkt dus we besluiten de route niet te gaan lopen/ klimmen, we gaan richting Innsbruck rijden. Aan het eind van de ochtend komen we hieraan, hier schijnt het zonnetje. We lopen eerst een rondje door het stadscentrum heen, mooie stad met veel kleurrijke oude gebouwen. Dan lopen we langs het water een stukje uit het centrum vandaan naar een station van een speciale trein die steil een stukje de berg op rijdt, van daaruit kun je (voor een hoop geld…) verder met 2 kabelbanen omhoog richting de top van de berg. Wij doen enkel het eerste stukje omhoog naar 800 meter, hier vandaan kun je mooi over Innsbruck heen kijken en zie je de schans van het Olympischstadion liggen. Daarna lopen we een klein stukje door het bos heen naar beneden tot aan de alpine dierentuin, daarna rijden we weer verder met het treintje naar beneden toe. Daarna voor de verandering nog een laatste keer wat winkels in en dan rijden we vast een klein stukje in de richting van Nederland. Rond 18.00 uur stoppen we in het mooi gelegen plaatsje Ehrwald, niet ver van de Duitse grens, ook hier een erg toeristisch skidorpje. Het zit er vol met pensions/ hotels ed, maar het blijkt even lastig om iets te vinden waar ook iemand thuis is. We komen terecht bij pension Pappa, waar de oudere dame diep zucht, ze is niet echt blij met al die mensen die onderweg naar huis toe maar 1 nacht willen blijven, maar voor 60 euro mogen we dan toch blijven. De restaurantjes die dichtbij liggen hebben vandaag een rustdag we zijn moe en hebben geen zin om verder te kijken, gelukkig is de bakker nog net geopend en kunnen we hier nog een hapje te eten halen.

 

Dag 22              Vrijdag 17 september 2010, Ehrwald naar Lelystad

De oudere dame blijkt een uiterst vriendelijke gastvrouw te zijn die alles goed in de gaten houdt en een net ontbijt verzorgt. Het regent, jammer want het is hier prachtig, met mooi weer hadden we hier nog wel een (half) dagje willen wandelen. Nog een laatste mooi stukje door de bergen heen en rijden en dan de snelweg op richting Duitsland, de eerste file horen we op tijd op de radio en kunnen we ontwijken. Helaas volgen we de routeplanner die over de 3 langs Keulen en Dortmund rijdt (ipv onze eigen route onderlangs), dit geeft bijna een uur vertraging, op vrijdagmiddag is dit geen handige route. We eten een hapje bij de Mac en rijden daarna door naar huis toe.

Voor de voorbereiding en tijdens de vakantie hebben we van Alpinverlag, de klettersteigführer van Österreich en van de Dolomiten – Südtirol – Gardasee gekocht, handige boeken waarin bijna alle klettersteigen in deze gebieden in beschreven zijn. Daarnaast hebben we aanvullend de website's www.viaferrata.nl en www.bergsteigen.at gebruikt.