Lovetotravel
Oostenrijk Mei 2012

 

Dag 1              Woensdag 16 mei 2012, Lelystad naar Hoch Imst (Oostenrijk)

Even voor 6.00 rijden we van huis weg, het eerste stuk kunnen we redelijk doorrijden. We hadden gezien dat er voor vandaag winterse buien waren voorspelt, maar op de radio horen we van 10 cm sneeuw in Duitsland, afgesloten wegen en sneeuwkettingen. We hebben winterbanden, thuisliggen, wie denkt er nu aan deze half mei nog nodig te hebben? We hebben nog wat moeite het te geloven, tot de temperatuur langzaam tot 0 graden daalt en de natte sneeuw steeds witter wordt….. Gelukkig is het niet heel druk op de weg en kunnen we, rustig aan, zonder echte vertragingen gewoon verder rijden. In Oostenrijk wordt hebben we het idee op wintersportvakantie te gaan, de bomen en de omgeving zijn bedekt met een mooi laagje verse sneeuw, gelukkig blijft ook hier de weg goed te rijden. In Imst is het (nog) niet wit, hier is het alleen nat en koud. Via internet hebben we voor 5 nachten appartement Sonnenhof geboekt, dit appartement ligt prachtig vlak naast de skipiste. We worden echt warm ontvangen, het appartement is opgewarmd, de gastvrouw erg vriendelijk en heeft een mooi opgemaakte schaal met lekkers voor ons klaargezet. Het appartement is ouderwets sfeervol ingericht, alles ziet er keurig verzorgd en schoon uit, er is zelfs een sauna en tafeltennisruimte in een gezamenlijke ruimte. We rijden naar Imst voor pizza en een hele grote spare rib, daarna rijden we weer terug de berg omhoog naar het appartement, waar het ondertussen prachtig wit is geworden.

 

Dag 2              Donderdag 17 mei 2012, Lehner wasserfall, Stuibenfall en Crazy Eddy klettersteig

Als we wakker worden is het nog mistig, maar al snel klaart het op en beloofd het een prachtige zonnige dag te worden! De sneeuw van gisteren was best mooi, maar als je niet voor de wintersport gaat, niet helemaal volgens planning… Gisteren in de supermarkt inkopen gedaan en vandaag een zelfgemaakt ontbijtje. Daarna rijden we naar de naar de Lehner wasserfall klettersteig, het is 4 graden, maar heerlijk zonnig. Deze klettersteig hebben we al verschillende keren geklommen, maar hij blijft leuk en mooi om te doen. Doordat de klettersteig grotendeels in de zon ligt, kunnen de jassen al snel uit en lijkt het al bijna zomer. Met een beetje hulp (en zonder rugtas) klimt ook Sylvia dit keer het lastigste stuk van de route over een overhang heen, volgende keer zonder hulp! Daarna rijden we naar de Stuibenfall klettersteig, ook deze al verschillende keren geklommen, maar de waterval en het uitzicht blijven prachtig! Ook een leuke klettersteig, merken wel dat het makkelijker wordt als je dezelfde route verschillende keren hebt geklommen. Het brede wandelpad langs de waterval hebben we nu vaak genoeg gelopen, dus lopen we via een klein ommetje (5,5 km) over een wat kleiner bospad naar beneden, leuke wandeling, wel wat druk het laatste stuk over een naturlehrpfad. We hebben de smaak te pakken en na een ijsje rijden we nog naar een 3e klettersteig, de ‘Crazy Eddy’. Deze is een niveau lastiger en hebben we nog niet eerder gedaan. Op het kaartje lijkt het een leuke ‘oefenklettersteig’ voor een niveau lastiger, de lengte van het lastige stuk blijkt echter wat tegen te vallen. Het eerste lastigste stuk duurt langer dan verwacht en heeft een aantal echt pittige stukjes dat het zoeken is waar je nu je voeten/ handen kwijt kunt. De route is vooral lastig doordat er behalve het touw en de bevestigingspunten (handig om vals te spelen), geen andere beugels ofzo op de route zijn aangebracht, het is dus echt grip zoeken op de rotsen met soms veel armkracht om je aan het touw omhoog te trekken. Moe, maar voldaan dat het gelukt is komen we boven, we besluiten het gewone wandelpad naar beneden te nemen, genoeg geklommen voor vandaag. De ijzeren spinnenwebben die hier ook hangen, waar je op kunt klimmen, besluiten we vandaag over te slaan, wie weet de volgende keer. Op de terugweg rijden we langs een chinees waar we lekker een hapje eten.

 

Dag 3              Vrijdag 18 mei 2012, Hoch Imst naar Muttekopf hütte en Rosengartenschlucht

Na een lekker ontbijt met verse broodjes van de bakker (deze kun je bestellen bij de gastvrouw en dan staan ze ’s ochtends vroeg klaar), nemen we voor de deur van het appartement de kabelbaan naar het midden station. Vanaf hier wandelen we omhoog, al snel komen we de eerste sneeuw op het wandelpad tegen. Vanaf ongeveer 1600 meter lopen we regelmatig door sneeuwvelden heen, de meeste stukken zijn goed begaanbaar, soms zak je even weg tot je knieën of is het even oppassen om grip te vinden en niet van sneeuwhelling te glijden. We lopen tot aan de Muttekopf hütte op 2000 meter, degene die de hut draait liep achter ons aan omhoog met een grote rugtas met boodschappen. Officieel gaat de hut morgen pas open, maar een kopje thee en brood met worst kan ook vandaag al. Het is bewolkt, maar als het zonnetje het probeert is het heerlijk. Vanaf de hut hadden we een klettersteig willen gaan doen, in de boekjes stond al dat dit pas vanaf juli kon, maar ja je hebt altijd eigenwijze mensen die dit graag zelf willen zien….. Vanaf de hut is het alleen maar verse sneeuw, zonder sporen en van de klettersteig is niets te zien, helaas misschien van de zomer. We lopen terug en proberen nog op een splitsing de afslag naar een ander rondje. Het eerste stuk gaat goed, maar dan komen we ook hier bij een smal stuk sneeuw uit, maar de sneeuw lijkt hier weg erg hoog, doordat het in een soort van kloofje ligt. Zonder sporen durven we dit niet aan en lopen dezelfde route terug naar het middelstation. Hier nemen we, net als vorig jaar, weer de rodelbaan naar beneden toe, ook dit keer weer erg leuk! Na een lekker ijsje maken we nog een leuke wandeling naar Imst toe via de Rosengartenschlucht. Hier hangt een bord niet betreden ivm winteronderhoud, maar eigenwijs als wij zijn, proberen we het toch… Dit blijkt een prima keuze, op sommige stukjes mist nog een plankje van de zijafrastering/ of van de bruggen, maar de route is verder goed begaanbaar. Het is een leuke route door een mooie kloof heen, langs het snelkolkende water, die in ruim een half uur naar Imst toe loopt. Vanuit Imst blijkt de route die we omhoog willen lopen ook afgesloten (ivm bosbouw), hier besluiten we maar een andere route te kiezen. Langs het Wetterkreuz lopen we ook in ruim een half uur, door het bos, weer terug omhoog naar Hoch Imst. We maken een hapje eten op de kamer, met een lekkere ijscoupe toe.

 

Dag 4              Zaterdag 19 mei 2012, Leite klettersteig (Tieftal) in Nassareith en Salvesenschlucht

Ook vandaag weer een prachtige dag, we rijden naar Nassareith waar heel veel klimroutes en 1 klettersteig route liggen. Eerst een stukje omhoog lopen door het grind en dan begint al snel de klettersteig. Deze heeft geen extra stapjes/ grippunten, behalve de staalkabel en de rotsen zelf, dat maakt ook deze route best pittig, zeker omdat er over een groot deel van de ongeveer 2 uur durende route best lastige stukjes zitten. Soms met weinig grip voor de voeten, dus dan voeten plat op de wand en met armkracht omhoog trekken aan de staalkabel, gelukkig hadden we dat in Duitsland op de klimmuur al eerder geoefend. De afdaling gaat door een helling met grind, als je durft kan je hier heel snel beneden zijn, wij hebben er wat meer tijd voor nodig. Daarna rijden we naar Tarenz en nemen de afslag naar slot Starkenberg, vanaf hier lopen we nog een rondje. Het eerste stuk is niet erg duidelijk aangegeven, maar na een doorsteek tussen een bomenhelling door, komen we weer op het juiste wandelpad terecht. Het pad leidt naar een brug hoog over de Salvesenschlucht heen. Daarna wordt het (makkelijke) pad wat lastiger doordat er wel erg veel grote bomen dwars over het pad heen liggen, maar met wat klimmen en bukken lukt het prima. Het laatste stuk is de route die we hadden willen lopen gesperrt, door nog meer omgevallen bomen, dus via een ander breed pad terug, eerst richting Tarenz en dan weer terug naar het slot, we eten een hapje bij de Mac.

 

Dag 5              Zondag 20 mei 2012, Nesselwängle naar Rote Flüh

Het is ruim een uur rijden vandaag naar Nesselwängle, vlakbij de Duitse grens, hier ligt een mooie wandeling/ klettersteig. Het wandelpad naar het Gimpelhaus, gaat aardig steil omhoog, best zweten in een heerlijk zonnetje. In ruim een uur lopen we naar het Gimpelhaus, waar we, na aardig wat hoogtemeters vinden dat we wel een lekker stukje apfelstrudel met slagroom en een koud drankje verdiend hebben. Daarna lopen we verder omhoog en komen we al snel de eerste sneeuw weer tegen op het wandelpad. Al snel komen we uit bij een grote sneeuwhelling die we omhoog moeten klimmen, hier staan al heel veel voetsporen en er lopen meer mensen, dus lijkt deze sneeuwwandeling ons ook wel leuk. Het is een leuk klimmetje door de sneeuw, het scheelt dat er al voetsporen staan. Daarna volgen nog meer (en steilere) sneeuwhellingen omhoog, best pittig hoor omhooglopen (en soms weer terug glijden…), maar ook wel erg leuk! Nog een klein stukje over een glibberige rotshelling heen, met een klein ‘watervalletje’ van de smeltende sneeuw en daarna het laatste stuk best steil omhoog door de sneeuw heen naar het kruis op de Rote Flüh op 2100 meter. Ondertussen is het bewolkt en met een aardig windje best fris op de top. We besluiten om niet verder te lopen naar de klettersteig, maar dezelfde route terug te lopen. Het eerste steile stuk door de sneeuw, doen we rustig aan, het laatste stuk over de grootste iets minder steile helling is erg leuk om naar beneden toe te gaan! We glijden een stuk, gaat erg snel, is erg leuk (zeker waar het hobbelig is door voetsporen), zorgt wel voor een hele natte en koude kont! We oefenen met vallen en remmen in de sneeuw en hier lukt het ook ons om wat sneller van de helling af te lopen (Sylvia)/ rennen (Casper). Daarna langs de hut en door het bos weer terug naar de parkeerplaats, 10 km gelopen niet veel maar met de sneeuw en 1000 meter stijgen en dalen toch best een leuke wandeling. We eten bij een restaurant in Hoch Imst vlakbij het appartement, zwiebelbraten met spekbonen en gebakken aardappels en spaghetti bolognese, met gezamenlijk een heerlijke ijscoupe toe.

 

Dag 6              Maandag 21 mei 2012, Steinwand klettersteig en Erdpyramiden bij Roppen

We hebben besloten de rest van de week ook in dit appartement te blijven, het bevalt hier goed en er is nog voldoende te doen in de omgeving. We rijden eerst naar Arzl in Pitztal naar de Steinwand klettersteig, hier waren we vorig jaar ook geweest alleen toen hebben we alleen het eerste deel van de route heen en weer geklommen. Dit jaar hebben we de route wel vooraf goed bekeken en klimmen we ook het 2e deel van de route. We kiezen voor de makkelijke route die goed te doen is, hebben al genoeg blaren op de vingers, misschien later deze week nog de lastigere variant… Ook hier is de route naar beneden ‘gesperrt’ door bomen, dus nemen we de iets langere, minder steile, route door het bos naar beneden. Daarna rijden we richting Roppen, waar we de ‘Erdpyramide route’, een kort rondje ligt. We parkeren bij een groot Info bord over deze route, maar hier blijkt alleen een uitzichtspunt te zijn, voor de rondwandeling is het eerst nog een aardig stukje langs de weg omhoog, zonder borden…. Doordat we al langs de bordjes zijn gereden weten we waar we heen moeten, eerst een kort uitstapje naar een kleine waterval en dan een rondje van een uurtje langs een aantal hele oude zandtorens (met een rotsblok op de top). Ook hier is de weg halverwege ineens ‘gespert’ volgens een bord. We lopen door wat goed te doen blijkt, er ligt een boom oa over de brug heen, maar deze is nog wel begaanbaar. ’s Avonds eten we weer een zelfgemaakt hapje, de gebakken kaas smaakt erg goed.

 

Dag 7              Dinsdag 22 mei 2012, Liss (Jerzens) naar Sechszeiger

Nog maar een dagje de vingers laten bijkomen en gewoon lekker wandelen vandaag… Het is een ruim een half uur rijden, via Jerzens naar de P bij de skilift bij Liss op 1400 meter. De skilift is gesloten, dus de rest van de hoogtemeters zullen we zelf moeten maken. We lopen eerst vrij steil, door het bos langs de skipiste, omhoog naar de Stälder hütte. Daarna lopen we door naar de Kalbenalm, een klein hutje op 2100 meter, af en toe kleine stukjes door de sneeuw heen. We lopen naar de top van de Sechszeiger op 2400 meter, waar ook de (gesloten) skilift heen gaat, in een leuke glazen koepel met 2 grote stoelen, kun je even uit de koude wind van het uitzicht genieten. Tijdens de afdaling wordt duidelijk dat we echt de enige vandaag (en ook al voor een langere periode) zijn die deze mooie wandeling maken, want op de grote sneeuwvlakten over de hellingen staan nog geen voetstappen. Extra leuk dus om zelf een vers spoor te maken en goed te kijken waar de route heenloopt, gelukkig is dat op deze hellingen goed te doen. Ook de sneeuw loopt lekker, af en toe even weg zakken, maar grotendeels goed begaanbaar. De afdaling over de sneeuwhellingen gaat dan ook lekker vlot, daarna weer via een leuk bospad (met af en toe sneeuw) verder naar de Leiner alm. Daarna grotendeels via een bospad en het laatste stukje over de weg terug naar de P, weer een leuke (sneeuw)wandeling vandaag, van 12 km met ruim 1000 meter stijgen en dalen.

 

 

Dag 8              Woensdag 23 mei 2012, Imst

Vandaag begint met regen, een mooie dag om het echt rustig aan te doen. Op internet zoeken we naar een Intersport in Imst (voor nieuwe klimhandschoentjes), deze ligt op het ‘industrieterrein’, dit terrein lijkt meer het winkelcentrum van Imst te zijn dan het langgerekte stadscentrum, dat niet echt aantrekkelijk is om rond te lopen. Een middagje (outdoor)shoppen, met een simpel hapje eten op een terrasje heerlijk in het zonnetje, dat als het goed is de rest van de vakantie blijft schijnen…

 

Dag 9              Donderdag 24 mei 2012, Wankspitze

Was het weer gisteren beter dan voorspelt, helaas is de weersvoorspelling van vandaag een stuk minder zonnig dan eerder voorspelt…. Bewolkt maar droog rijden we naar Obsteig waar we de Wankspitze willen gaan beklimmen. We lopen eerst via een ‘weg’ omhoog naar de Lehnberghütte, onderweg wat motregen, in de ‘seniorenhut’ drinken we wat, af en toe in het zonnetje. Als we verder omhoog lopen komen we al snel weer in de sneeuw terecht, ook hier moeten we grote sneeuwhellingen oversteken, waar (behalve verse skisporen), geen sporen staan. Het is een flinke klim omhoog door de sneeuw (af en toe in de regen), vooral het laatste stuk is aardig steil, gelukkig hebben we dit eerder geoefend… Na 900 hoogtemeters begint op 2000 meter de klettersteig naar de top van de Wankspitze. Helaas wordt de lucht wel erg donker en hebben we weinig zin in een klettersteig in de regen, dus besluiten we terug te lopen. Het afdalen via de sneeuwhelling gaat weer lekker, een stuk sneller dan omhoog… Beneden aan de sneeuwhelling, lijkt het weer op te klaren, grrrr blijft lastig dat wisselvallige weer in de bergen! Vlakbij de Lehnberghütte houden we een korte pauze heerlijk in het zonnetje, dan lopen we verder naar beneden, nog geen half uur later regent het weer en begint het ook te rommelen….We eten weer een zelfgemaakt hapje in het appartement.

 

Dag 10              Vrijdag 25 mei 2012, Steinwand en Pillerhöhe

Vandaag wel weer een prachtige dag, we rijden eerst naar de Steinwand klettersteig, door de regen van gisteren is deze gladder (door de modder en gladde rotsen) dan de vorige keer, daarom ook vandaag toch maar niet de lastige route. Daarna rijden we richting de Piller höhe, we parkeren de auto op ongeveer net hiervoor, op ongeveer 1500 meter bij het Moorlehrpad. We wandelen eerst een stukje over dit leerpad en lopen de toren omhoog die hier staat. Dan lopen we omhoog naar de Goglesalm, deze is nog gesloten (er wordt nog verbouwd binnen), maar een lekker glas skiwasser kunnen ze wel aanbieden. Daarna lopen we verder over de Venet rundwanderweg naar de Galflunhütte op bijna 2000 meter. Deze 2 hutten liggen op ongeveer dezelfde hoogte, onderweg moeten we wel weer een aantal sneeuwvelden oversteken, door smeltende sneeuw is het pad soms modderig en lopen er wat ‘riviertjes’ over het pad heen. Hierna dalen we eerst af richting Piller, daarna is het weer een stukje stijgen richting de Pillerhöhe, het laatste stukje gaat weer over het lehrpfad heen, voor een stuk door een drassig gebied waar een lange ‘brug’ overheen is gemaakt. Een leuke wandeling van 14,5 km met ruim 900 hoogtemeters. We eten bij de pizzeria, pizza en kip met broccoli roomsaus, met een mooi opgemaakte eis palatschinken (met verse vruchten) toe.

 

Dag 11              Zaterdag 26 mei 2012, Wankspitze

Weer een prachtige dag, we rijden weer naar de Wankspitze, dit keer om dan ook echt de klettersteig naar de top te maken. Het eerste stuk naar de hut lopen we binnendoor langs een beekje ipv via de weg, dit loopt leuker. Vanaf de hut dezelfde route, grotendeels door de sneeuw omhoog, in ruim 2 uur zijn we 900 meter hoger, weer een aardige klim. Na een pauze (in het zonnetje), gaan we dit keer wel echt de klettersteig naar de top doen. Het eerste stuk gaat makkelijk, dan wat lastigere stukjes, doordat de route/ de staalkabel nog in de sneeuw verstopt liggen, ook hier lijkt al even niemand geweest te zijn. Na ‘sneeuwruimen’ van een dikke laag sneeuw van een stuk van de kabel gaan we weer verder, gelukkig ligt er op de klettersteig route niet meer sneeuw. De route is verder goed te doen, maar (naar onze mening) wel wat lastiger dan de categorie A, A/B die voor de meeste stukken is aangegeven, ook even voorzichtig op de ongezekerde stukjes over stukjes van de graat heen. Leuk is het stukje C dat langs een klein ‘bankje’ dat aan de rots hangt gaat. Wij doen, mede door de sneeuw, ook wat langer over de klettersteig dan de boeken aangeven, wij hebber er een kleine 2 uur voor nodig Achter ons aan wordt het drukker op de route, vandaag zijn er wel meer mensen die deze route lopen. Via een normaal wandelpad kunnen we vanaf de top weer afdalen naar beneden, ook aan deze kant van de berg gaat het eerste stuk dalen weer over een grote sneeuwhelling heen, lekker afdalen dus! Daarna verder door het bos en vanaf de hut weer het makkelijke pad naar beneden toe, vandaag 13 km en ruim 1100 hoogtemeters gelopen. De pizzeria is gesloten vanwege een trouwerij, dus eten we nog een keer bij het restaurant om de hoek bij het appartement.

 

Dag 12              Zondag 27 mei 2012, Tegelberg naar Lelystad

De laatste dag van deze vakantie rijden we rond 8.30 uur, naar de Tegelberg, net over grens in Duitsland, vast een uur richting huis gehad. Het is weer een prachtige dag en op eerste pinksterdag, zijn we niet de enige die op het idee zijn gekomen naar deze berg te rijden… Het eerste stuk de berg omhoog gaat via een steile asfaltweg omhoog, daarna nog een stukje stijgen over een leuker bospaadje heen. Dan trekken we de klettersteig spullen aan, het eerste stukje gaat over een makkelijk pad (A), hier is de set eigenlijk nog niet nodig. Dan splitst de route of via de makkelijke route verder, of via de Tegelbergsteig (C) omhoog. Wij nemen de Tegelbergsteig, dit is een erg leuke route om te klimmen, voldoende leuke stukjes, maar niet te lastig (Gelukkig is het een paar dagen droog geweest, anders was het lastiger geweest door de gladde stukken modder). Het is wel een best lange klim omhoog, wij zijn zo’n 3 uur met de klettersteig bezig, had sneller gekund, maar een aantal keren zijn we ‘file’ aan het klimmen (geen idee waarom, door drukte, langzamere mensen voor ons of door een ongeluk op de berg?). Het laatste stuk naar de top is weer gewoon lopen, op de top is het enorm druk (overvolle kabelbaangondels gaan de berg omhoog en omlaag). We halen een ijsje en kijken hoe de reddingshelikopter boven op de berg land (wat een stof doet dat opwaaien….), er is iets gebeurd op de berg, want er wordt iemand in de helikopter weg gevlogen. Om 15.00 uur lopen we via het gewone wandelpad weer … meter naar beneden toe, het pad loopt aardig steil, anderhalf uur later zijn we weer beneden bij de P en rijden we verder naar huis terug. Het voordeel van terugrijden om deze tijd is dat het rustig is op de weg (geen vrachtauto’s), we maken een stop bij de Mac voor een hapje eten en rijden in 7,5 uur terug naar Nederland, waar we precies om 0.00 uur weer thuis komen.